หน้าหลัก ฐานข้อมูลวัด E-Book AI ธรรมะ พระไตรปิฏก ติดต่อเรา
พุทธบริษัท
พระไตรปิฏก / พระวินัยปิฏก

ปาราชิก4

อาบัติปาราชิก คือ อาบัติหนักที่สุดในพระวินัยของพระภิกษุ หากภิกษุใดละเมิดแล้วต้องสึก และไม่สามารถบวชใหม่ได้ตลอดชีวิต มี 4 ข้อด้วยกันคือ
  • เสพเมถุน (ปาราชิกข้อที่ 1)
  • ลักทรัพย์ (ปาราชิกข้อที่ 2)
  • ฆ่ามนุษย์ (ปาราชิกข้อที่ 3)
  • อวดคุณวิเศษที่ไม่มีในตน (ปาราชิกข้อที่ 4)
ADD Line

ปาราชิกสิกขาบทที่ 1
(เสพเมถุน)

ภิกษุสอดองค์ชาติเข้าไปในทวารใดทวารหนึ่ง คือ ทวารหนัก ทวารเบา ปาก ของมนุษย์ สัตว์เดรัจฉาน อมนุษย์ หรือ ซากศพ โดยที่สุดเข้าไปแม้เพียงเมล็ดงา ต้องอาบัติปาราชิก
รายละเอียด: ต้นบัญญัติ - พระบัญญัติ - อนาบัติ - อ้างอิงจากพระวินัยปิฏก

ปาราชิกสิกขาบทที่ 2
(ลักทรัพย์)

ภิกษุถือเอาทรัพย์ที่เจ้าของมิได้ให้โดยส่วนแห่งจิตคิดจะลัก ทรัพย์นั้นมีมูลค่ามากกว่า 5 มาสก หรือเท่ากับอัตราโทษที่พระราชาทั้งหลายจับโจรได้แล้วประหารบ้าง จองจำบ้าง ต้องอาบัติปาราชิก
รายละเอียด: ต้นบัญญัติ - พระบัญญัติ - อนาบัติ - อ้างอิงจากพระวินัยปิฏก

ปาราชิกสิกขาบทที่ 3
(ฆ่ามนุษย์)

ภิกษุใดจงใจฆ่า หรือสั่งฆ่ามนุษย์ รวมถึงแนะนำให้ฆ่าตัวตาย หรือทำแท้ง ถ้ามนุษย์ตายจากการกระทำนั้น ต้องอาบัติปาราชิก
รายละเอียด: ต้นบัญญัติ - พระบัญญัติ - อนาบัติ - อ้างอิงจากพระวินัยปิฏก

ปาราชิกสิกขาบทที่ 4
(อวดอุตริมนุสสธรรมที่ไม่มีในตน)

ภิกษุใด กล่าวอวดอุตริมนุสสธรรม เช่น รูปฌาน อรูปฌาน ผลสมาบัติ สติปัฏฐาน4 อินทรีย์5 พละ5 หรือเป็นพระอริยบุคคล ทั้งที่รู้ว่าที่ไม่มีในตน ต้องอาบัติปาราชิก
รายละเอียด: ต้นบัญญัติ - พระบัญญัติ - อนาบัติ - อ้างอิงจากพระวินัยปิฏก

สารบัญเว็บ

กิจกรรม
House
E-Book
พระอภิธรรม
สนทนาธรรม
House
ธรรมศึกษา
House
ฐานข้อมูลวัด
House
พระสูตร
House
พระวินัย
พระวินัย
พระอภิธรรม
พระอภิธรรม