วัดพระมหาธาตุฯ

วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร ตั้งอยู่ในอำเภอเมืองนครศรีธรรมราช จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นพระอารามหลวงชั้นเอก ชนิดวรมหาวิหาร ซึ่งเดิมเรียกว่า "วัดพระบรมธาตุ" หรือ "วัดพระธาตุ" เป็นปูชนียสถานที่สำคัญและเก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทย และเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวพุทธในภาคใต้ ตามตำนานกล่าวว่า วัดแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. 854 โดยเจ้าชายทนทกุมารและพระนางเหมชาลา พร้อมด้วยบาคู (นักบวช) ชาวลังกา ซึ่งได้อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุมาประดิษฐานยังหาดทรายแก้ว และสร้างเจดีย์องค์เล็กเพื่อบรรจุไว้ ต่อมาในปี พ.ศ. 1719 พระเจ้าศรีธรรมาโศกราช ได้ทรงสร้างเมืองนครศรีธรรมราชขึ้น และทำการบูรณะองค์เจดีย์ใหม่เป็นทรงศานจิ ในรัชสมัยของพระเจ้าจันทรภาณุศรีธรรมาโศกราช กษัตริย์องค์ที่ 2 ได้นิมนต์พระภิกษุจากลังกามาจัดตั้งคณะสงฆ์ และบูรณะพระบรมธาตุเจดีย์ให้มีสถาปัตยกรรมแบบลังกา ทรงระฆังคว่ำ ดังที่ปรากฏในปัจจุบัน องค์พระบรมธาตุเจดีย์มีความสูง 55 เมตร และยอดปลีหุ้มด้วยทองคำหนักกว่า 141 กิโลกรัม กรมศิลปากรได้ประกาศให้วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหารเป็นโบราณสถานในปี พ.ศ. 2479 และในปี พ.ศ. 2556 คณะกรรมการมรดกโลกได้มีมติรับรองวัดพระมหาธาตุวรมหาวิหารเข้าสู่บัญชีเบื้องต้นเพื่อเตรียมเสนอขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก. ภายในวัดยังมีโบราณสถานและโบราณวัตถุที่สำคัญอีกหลายแห่ง เช่น พระวิหารหลวง วิหารสามจอม และวิหารโพธิ์ลังกา.