วัดพระมหาธาตุฯ

วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร ตั้งอยู่บนถนนราชดำเนิน ตำบลในเมือง อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช จังหวัดนครศรีธรรมราช. เดิมเคยมีชื่อเรียกว่า "วัดพระบรมธาตุ" หรือ "วัดพระธาตุ" แต่ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็น "วัดพระมหาธาตุ". วัดนี้เป็นพระอารามหลวงชั้นเอก ชนิดวรมหาวิหาร. ตามตำนานที่เรียบเรียงในสมัยอยุธยา วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหารสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 854 โดยพระนางเหมชาลาและเจ้าชายทันทกุมาร รวมถึงนักบวชชาวลังกา. ต่อมาในปี พ.ศ. 1719 พระเจ้าศรีธรรมโศกราชได้สร้างเมืองนครศรีธรรมราชขึ้นใหม่พร้อมกับการบูรณะองค์เจดีย์. ในสมัยพระเจ้าจันทรภาณุศรีธรรมโศกราช กษัตริย์พระองค์ที่ 2 ได้นิมนต์พระภิกษุจากลังกามาตั้งคณะสงฆ์และบูรณะพระบรมธาตุเจดีย์ให้เป็นไปตามสถาปัตยกรรมทรงลังกา. สัญลักษณ์ที่สำคัญที่สุดของวัดคือ "องค์พระบรมธาตุเจดีย์ยอดทองคำ" ซึ่งเชื่อกันว่าบรรจุพระทันตธาตุ (พระเขี้ยวแก้ว) ของพระพุทธเจ้า. องค์พระบรมธาตุเจดีย์มีความสูงประมาณ 37 วา 2 ศอก และยอดสุดของปล้องไฉน (ฉัตรวลี) หุ้มด้วยทองคำ. นอกจากนี้ วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหารยังได้รับการประกาศเป็นโบราณสถาน และอยู่ในระหว่างการเสนอขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก. ภายในวัดมีโบราณสถานและโบราณวัตถุที่สำคัญมากมาย เช่น พระบรมธาตุเจดีย์, วิหารพระปัญญา, วิหารทับเกษตร, วิหารหลวง (พระอุโบสถ), และเจดีย์รายรอบพระบรมธาตุเจดีย์. หนึ่งในความอัศจรรย์ของวัดคือ "พระธาตุไร้เงา" ซึ่งองค์พระธาตุจะไม่มีเงาทอดลงพื้น ไม่ว่าแสงอาทิตย์จะส่องกระทบไปทางใด.