วัดพิชัยสงคราม

วัดพิชัยสงคราม ตั้งอยู่ที่ตำบลกะมัง อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วัดนี้เป็นวัดโบราณเก่าแก่ มีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา สร้างขึ้นประมาณปี พ.ศ. 1900. มีชื่อปรากฏในพระราชพงศาวดารว่า "วัดพิชัย" หรือ "วัดพิไชย". วัดพิชัยสงครามมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ โดยเฉพาะในสมัยเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2. ในช่วงเวลาดังกล่าว สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช (ขณะนั้นคือพระยาวชิรปราการ) ได้รวบรวมกำลังพล ณ วัดแห่งนี้ ซึ่งขณะนั้นเป็นวัดร้าง เพื่อตีฝ่าวงล้อมของพม่าออกไปยังเมืองจันทบูร. พระองค์ทรงตั้งพระสัตยาธิษฐานต่อหลวงพ่อใหญ่ หรือพระพุทธพิชัยนิมิตร พระประธานในพระอุโบสถ เพื่อขอให้การเดินทางปลอดภัยและได้รับชัยชนะในการกอบกู้เอกราช ซึ่งต่อมาก็ได้ทรงปราบดาภิเษกขึ้นเป็นสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี. หลังจากกรุงศรีอยุธยาแตก วัดพิชัยสงครามได้กลายเป็นวัดร้างและเสื่อมโทรมลง จนกระทั่งได้รับการบูรณะในสมัยรัชกาลที่ 4 หรือ 5 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์. ในช่วงเวลานี้เองที่วัดได้เปลี่ยนชื่อมาเป็น "วัดพิชัยสงคราม" เพื่อเป็นการเทิดพระเกียรติและเป็นอนุสรณ์แก่เหล่าทหารหาญที่ได้กอบกู้เอกราชของชาติ. นอกจากความสำคัญทางประวัติศาสตร์แล้ว วัดพิชัยสงครามยังมีชื่อเสียงในเรื่องของความศักดิ์สิทธิ์ของวัตถุมงคล โดยเฉพาะอย่างยิ่งตะกรุดของหลวงพ่ออุดม พระครูวิชัยกิจจารักษ์ อดีตเจ้าอาวาส ซึ่งเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย.