วัดกลาง

วัดกลาง ตั้งอยู่ที่ตำบลพิบูล อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี สร้างขึ้นราวปี พ.ศ. 2336 โดยเจ้าราชวงศ์ (ก่ำ) บุตรของพระวรราชสุริยวงศ์ (เจ้าคำผง) ผู้ครองเมืองอุบลราชธานีคนแรก ชื่อ "วัดกลาง" มาจากคติโบราณที่ตั้งเมืองมักจะหาทำเลใกล้แม่น้ำ และเรียกทิศต่างๆ ตามลำน้ำไหล เช่น ทิศเหนือเรียกว่า "วัดเหนือ" ทิศใต้เรียกว่า "วัดใต้" วัดนี้จึงถูกเรียกว่า "วัดกลาง" เนื่องจากตั้งอยู่ใจกลางเมืองอุบลราชธานี วัดกลางมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์และศาสนา โดยเป็นที่ประดิษฐาน "พระเจ้าใหญ่ศรีสรรเพชร" หรือ "พระบทม์" ซึ่งเป็นพระประธานในวิหารเก่าแก่ สร้างมาตั้งแต่ครั้งสร้างวัด พระบทม์เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัยที่มีพุทธลักษณะงดงาม สร้างด้วยอิฐดินเหนียวผสมเกสรดอกบัว ว่านจำปาศักดิ์ และใช้วิธีการฉาบผิวด้วย "ปูนน้ำอ้อย" ตามกรรมวิธีโบราณ นอกจากนี้ วัดกลางยังมีธรรมาสน์ตั่งขาสิงห์คู่หนึ่งที่มีขนาดใหญ่และมีความสวยงามเป็นพิเศษ ซึ่งเชื่อว่าได้รับอิทธิพลจากช่างฝีมือในกลุ่มแขวงจำปาสัก ประเทศลาว วัดกลางได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2527 ในปัจจุบัน วัดกลางเป็นสถานที่ที่ร่มรื่น มีการจัดทำข้อมูลต้นไม้ต่างๆ ไว้ให้ศึกษา และยังคงเป็นศูนย์รวมจิตใจของชุมชน