วัดกลาง

วัดกลาง ตั้งอยู่เลขที่ 241 ถนนพรหมราช ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. วัดแห่งนี้สร้างขึ้นราวปี พ.ศ. 2336 หรือประมาณ 3 ปีหลังจากสร้างวัดหลวง. การสร้างวัดกลางมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นอนุสรณ์ในการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาของข้าราชการผู้ปกครองเมืองในสมัยพระประทุมวรราชสุริยวงศ์ (เจ้าคำผง). ชื่อ "วัดกลาง" มาจากคติโบราณที่ว่าเมืองอุบลราชธานีตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำมูล และมีการเรียกทิศทางของแม่น้ำเป็นเหนือ ใต้ และกลาง วัดที่ตั้งอยู่กลางเมืองจึงได้ชื่อว่า "วัดกลาง". สถาปัตยกรรมของวัดกลางมีลักษณะเด่นคือ พระอุโบสถมีรูปแบบที่แตกต่างและได้รับอิทธิพลจากสถาปัตยกรรมลาว. สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองของวัดกลางคือ "พระเจ้าใหญ่ศรีสรรเพชญ์" หรือ "พระบทม์" ซึ่งเป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัยที่งดงาม สร้างด้วยอิฐดินเหนียวผสมเกสรดอกบัวและว่านจำปาศักดิ์ป่นละเอียด ด้วยกรรมวิธีโบราณที่เรียกว่า "ปูนน้ำอ้อย". วัดกลางมีเจ้าอาวาสหลายรูปตลอดประวัติศาสตร์ของวัด รูปแรกคือท่านเจ้าหลักธรรมจันทร์ และมีเจ้าอาวาสที่มีชื่อเสียงในด้านต่างๆ เช่น ท่านกัญญา ผู้ทรงคุณธรรมและนักโหราศาสตร์, และพระศรีธรรมโสภณ (ปรีชา พิณทอง) ผู้มีผลงานด้านวรรณกรรม.