วัดกลาง(กลางวรวิหาร)

วัดกลางวรวิหาร ตั้งอยู่ที่ตำบลปากน้ำ อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ เป็นพระอารามหลวงชั้นโทชนิดวรวิหาร สร้างขึ้นในสมัยอยุธยาตอนปลาย ประมาณปี พ.ศ. 2299. เดิมมีชื่อว่า "วัดตะโกทอง" เนื่องจากพบแหวนทองคำใต้ต้นตะโก. ต่อมาจึงเรียกชื่อว่า "วัดกลาง" เพราะตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างวัดนอก (วัดพิชัยสงคราม) กับวัดใน. ในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ได้มีการสร้างวัดขึ้น โดยมีหญิงม่ายสามคนเป็นผู้ริเริ่มหาที่ดินสร้างวัด และชาวบ้านได้ร่วมกันบริจาคทรัพย์. การก่อสร้างใช้เวลาประมาณ 4-5 ปี. สิ่งก่อสร้างในยุคแรก ได้แก่ พระอุโบสถ โรงธรรม สระน้ำ และกุฏิ. พระอาจารย์ซู เป็นเจ้าอาวาสองค์แรกของวัด. ต่อมาในปี พ.ศ. 2459 ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว วัดกลางได้รับการยกฐานะเป็นพระอารามหลวงชั้นโท ชนิดวรวิหาร. พระอุโบสถหลังเก่าสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2345 และได้รับการปฏิสังขรณ์ในสมัยรัชกาลที่ 3. หน้าบันของพระอุโบสถมีลายปูนปั้นประดับเครื่องลายคราม และภายในมีภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องปฐมสมโพธิกถา. นอกจากนี้ยังมีพระมณฑปประดิษฐานรอยพระพุทธบาท 4 รอย สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2449. วัดกลางวรวิหารมีศาลาการเปรียญที่เป็นเรือนไทยหมู่ไม้สักทั้งหลัง ซึ่งมีความสวยงามละเอียดอ่อนและควรค่าแก่การอนุรักษ์.