วัดมเหยงคณ์

วัดมเหยงคณ์ ตั้งอยู่ในตำบลหันตรา อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นวัดโบราณที่อยู่นอกเขตเมืองไปทางทิศตะวันออก ชื่อ "มเหยงคณ์" มาจากภาษาบาลีว่า "มหิยังคณ์" แปลว่า ภูเขา หรือเนินดิน ซึ่งสอดคล้องกับที่ตั้งของพุทธาวาสที่อยู่บนเนินดินสูง ตามพงศาวดารเหนือระบุว่า พระนางกัลยาณี มเหสีของพระเจ้าธรรมราชา กษัตริย์องค์ที่ 8 แห่งกรุงอโยธยา เป็นผู้สร้างวัดนี้ขึ้น อย่างไรก็ตาม บางแหล่งข้อมูลกล่าวว่า สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 (เจ้าสามพระยา) ทรงสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 1981 วัดมเหยงคณ์เคยเป็นพระอารามหลวงที่สำคัญ และได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าท้ายสระ เมื่อปี พ.ศ. 2252 ซึ่งแสดงถึงความรุ่งเรืองในยุคนั้น แต่หลังจากเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 ในปี พ.ศ. 2310 วัดได้กลายเป็นวัดร้างไป ปัจจุบัน กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนวัดมเหยงคณ์เป็นโบราณสถานของชาติ ตั้งแต่วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2484 และตั้งแต่ปี พ.ศ. 2527 พระครูเกษมธรรมทัต (หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี) ได้จัดตั้งสำนักกรรมฐานขึ้น ทำให้วัดมเหยงคณ์กลับมาเป็นที่รู้จักในฐานะสถานปฏิบัติธรรมที่มีชื่อเสียง สิ่งที่น่าสนใจภายในวัด ได้แก่ เจดีย์ทรงระฆังฐานช้างล้อม และอุโบสถขนาดใหญ่