วัดราชบุรณะ

วัดราชบุรณะ เป็นพระอารามหลวงชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร ตั้งอยู่เลขที่ 119 เชิงสะพานพระพุทธยอดฟ้า ฝั่งพระนคร เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร เดิมชื่อ "วัดเลียบ" สร้างขึ้นก่อนสมัยกรุงธนบุรี **ประวัติโดยย่อ:** * **สมัยอยุธยาตอนปลาย:** วัดเลียบถูกสร้างขึ้นในสมัยนี้ * **สมัยรัตนโกสินทร์:** * รัชกาลที่ 1: สมเด็จเจ้าฟ้ากรมหลวงเทพหริรักษ์ ทรงบูรณปฏิสังขรณ์วัดเลียบและสถาปนาขึ้นเป็นพระอารามหลวง พระราชทานนามว่า "วัดราชบุรณะราชวรวิหาร" * รัชกาลที่ 2: โปรดให้สร้างพระอุโบสถและพระวิหารขึ้นใหม่ และนำพระพุทธรูป 162 องค์จากหัวเมืองมาประดิษฐาน * รัชกาลที่ 3: โปรดให้ขุดคูรอบพระอาราม และสร้างพระปรางค์ใหญ่ขึ้นองค์หนึ่ง * รัชกาลที่ 4: ได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์ เนื่องจากมีการตัดถนนตรีเพชรผ่านกลางวัด * สงครามโลกครั้งที่ 2: วัดได้รับความเสียหายจากระเบิดทางอากาศ ทำให้พระอุโบสถ พระวิหาร และกุฏิเสียหายมาก * **หลังสงคราม:** * พ.ศ. 2488: มีมติยุบเลิกวัด * พ.ศ. 2491: ได้รับอนุมัติให้ปฏิสังขรณ์ขึ้นใหม่ * พ.ศ. 2503: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช เสด็จฯ ทรงยกช่อฟ้าและเททองหล่อพระประธาน วัดราชบุรณะเคยเป็นที่ประทับของสมเด็จพระสังฆราช และเป็นที่จำพรรษาของพระภิกษุที่มีชื่อเสียง เช่น สมเด็จพระศรีสมโพธิราชครู (ขรัวอีโต้) และขรัวอินโข่ง ปัจจุบัน วัดราชบุรณะได้รับการบูรณะและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญ