วัดร่ำเปิง

วัดร่ำเปิง (ตโปทาราม) เป็นวัดเก่าแก่ในจังหวัดเชียงใหม่ สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2035 (ค.ศ. 1492) โดยพระเจ้ายอดเชียงราย กษัตริย์องค์ที่ 10 แห่งราชวงศ์มังราย. การสร้างวัดแห่งนี้มีที่มาจากการที่พระเจ้ายอดเชียงรายทรงต้องการชดใช้กรรมจากการที่พระองค์ได้ประหารชีวิตผู้ที่พระองค์เชื่อว่าเป็นต้นเหตุการสิ้นพระชนม์ของพระบิดา. ชื่อ "ร่ำเปิง" ในภาษาล้านนาหมายถึง "รำลึกถึง" ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อรำลึกถึงพระบิดาและพระมารดาของพระองค์. วัดนี้ตั้งอยู่ในตำบลสุเทพ อำเภอเมืองเชียงใหม่. ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 วัดร่ำเปิงประสบปัญหาความทรุดโทรมอย่างหนัก และได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ในช่วงทศวรรษ 1970. ในปี พ.ศ. 2518 (ค.ศ. 1975) ได้มีการจัดตั้งศูนย์วิปัสสนากรรมฐานขึ้นที่วัดแห่งนี้ ซึ่งเป็นที่รู้จักและดึงดูดผู้ปฏิบัติธรรมทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติมาจนถึงปัจจุบัน. วัดร่ำเปิงได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งชาติในปี พ.ศ. 2478. ปัจจุบันเป็นศูนย์วิปัสสนากรรมฐานสายมหาสีสยาดอว์.