วัดสร้อยทอง

วัดสร้อยทองเป็นวัดเก่าแก่ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา บริเวณถนนประชาราษฎร์ สาย 1 เขตบางซื่อ กรุงเทพมหานคร. สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นประมาณปี พ.ศ. 2394 ในสมัยรัชกาลที่ 4. เดิมทีวัดมีชื่อว่า "วัดซ่อนทอง" ซึ่งมีตำนานเล่าว่าเกี่ยวข้องกับการซ่อนทองคำของท้าวอู่ทองในสมัยที่อพยพหนีภัยสงคราม. วัดแห่งนี้ได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ในปี พ.ศ. 2445-2447 โดยได้รับความร่วมมือจากประชาชนชาวไทยและชาวเวียดนาม. ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 สะพานพระราม 6 ถูกทิ้งระเบิด ทำให้วัดได้รับความเสียหายอย่างหนัก มีเพียง "หลวงพ่อเหลือ" พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์, หอระฆัง และเจดีย์ริมคลองบางซ่อนเท่านั้นที่รอดพ้นจากระเบิด. "หลวงพ่อเหลือ" สร้างจากโลหะที่เหลือจากการหล่อพระประธานในปี พ.ศ. 2445. ในปี พ.ศ. 2545 วัดสร้อยทองได้รับการยกฐานะเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ. นอกจากนี้ วัดยังมี "พระมหาธาตุเจดีย์ศรีสร้อยทอง" ซึ่งเป็นเจดีย์องค์ใหญ่สีเหลืองทอง สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2548 และเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ. วัดสร้อยทองเป็นที่รู้จักจากสำนักเรียนพระปริยัติธรรมที่มีชื่อเสียงด้านการเรียนการสอนนักธรรมและบาลี.