วัดอุภัยราชบำรุง

วัดอุภัยราชบำรุง หรือที่รู้จักกันในชื่อ "วัดญวนตลาดน้อย" เป็นวัดฝ่ายอนัมนิกาย (พุทธมหายานนิกายหนึ่ง) แห่งแรกๆ ในกรุงเทพมหานคร สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นตั้งแต่สมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ 1) หลัง พ.ศ. 2330 โดยชาวเวียดนามที่อพยพมาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร ชื่อเดิมในภาษาเวียดนามคือ "วัดคั้นเวิน" หรือ "คั้นเวินตื่อ" ในสมัยรัชกาลที่ 3 สมเด็จเจ้าฟ้ามงกุฎ (ต่อมาคือพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4) ขณะทรงพระผนวช ทรงสนพระทัยในพุทธศาสนามหายาน จึงได้นิมนต์องฮึง เจ้าอาวาสวัดญวนตลาดน้อยมาเข้าเฝ้าและถวายวิสัชนาธรรม เมื่อพระองค์เสด็จขึ้นครองราชย์ ได้ทรงอุปถัมภ์และพระราชทานเงินช่วยในการปฏิสังขรณ์วัด ต่อมาในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ได้ทรงปฏิสังขรณ์วัดอีกครั้ง และพระราชทานนามใหม่ว่า "วัดอุภัยราชบำรุง" ในปี พ.ศ. 2420 คำว่า "อุภัย" แปลว่า สอง ซึ่งสื่อความหมายว่า เป็นวัดที่ได้รับพระบรมราชูปถัมภ์จากพระมหากษัตริย์ถึง 2 พระองค์ คือ รัชกาลที่ 4 และรัชกาลที่ 5 วัดแห่งนี้มีสถาปัตยกรรมที่ผสมผสานทั้งศิลปะแบบจีนและญวนเข้าไว้ด้วยกันอย่างสวยงาม ภายในวัดยังมีต้นพระศรีมหาโพธิ์ที่ได้รับพระราชทานหน่อจากรัชกาลที่ 5 ซึ่งเพาะขึ้นจากเมล็ดพันธุ์ที่ได้มาจากรัฐบาลอินเดียด้วย