วัดเชียงยืน

วัดเชียงยืน ตั้งอยู่ที่บ้านบ่าย่าเหนือ หมู่ที่ 4 ตำบลสันกลาง อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย. สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2478. ในสมัยก่อน ชาวบ้านเรียกวัดนี้ว่า "วัดป่าข่า". วัดเชียงยืนได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2489. วัดนี้มีเนื้อที่ 3 ไร่ 20 ตารางวา. วัดเชียงยืนมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานและมีความสำคัญในฐานะวัดมงคลนามประจำทิศใต้ของเทศบาลนครเชียงราย. การสร้างวัดนี้เริ่มขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2410 โดยครูบาจันต๊ะ. ในปี พ.ศ. 2413 ชาวบ้านสันโค้งหลวง ซึ่งเป็นชุมชนของชาวไทยเขิน ได้ร่วมกันพัฒนาวัดเชียงยืน (สันโค้งหลวง) ให้เป็นสถานที่ประกอบพิธีทางศาสนาและเป็นสัญลักษณ์ของความสามัคคีและความเจริญของชุมชน. สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สำคัญของวัดคือ "พระเจ้าสะเปาคำ" ซึ่งเป็นพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์ศิลปะยูนาน. มีหน้าตักกว้าง 14 นิ้ว และสูงจากฐานถึงยอดโมลี 31.5 นิ้ว. เชื่อกันว่าพระพุทธรูปองค์นี้สร้างโดยช่างจากเมืองเชียงรุ่ง (เมืองสิบสองปันนา) และมีผู้นำมาถวายวัดเชียงยืนในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2. ชื่อ "พระเจ้าสะเปาคำ" มาจากลักษณะฐานพระที่คล้ายกับเรือสำเภา. นอกจากนี้ วัดเชียงยืนยังได้รับการคัดเลือกให้เป็น "อุทยานการศึกษาในวัด" จากสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติในปี พ.ศ. 2563. ที่นี่ยังเป็นแหล่งเรียนรู้วิถีชีวิต วัฒนธรรมชาวไทเขิน เครื่องเขิน ผ้าทอ และศิลปะล้านนาอื่นๆ.