๔. สมณะหรือพราหมณ์พวกหนึ่งย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความไม่ปรากฏ ความไม่มีแห่งสัตว์ที่ยังปรากฏมีอยู่

๕. สมณะหรือพราหมณ์พวกหนึ่งกล่าวยืนยันนิพพานในปัจจุบัน

เหล่านี้เรียกว่า ทิฏฐิ ๕ (๑๐)

{๙๘๖} [๙๔๒] เวร ๕ เป็นไฉน

เวร ๕ คือ

๑. ปาณาติบาต (ฆ่าสัตว์)

๒. อทินนาทาน (ลักทรัพย์)

๓. กาเมสุมิจฉาจาร (ประพฤติผิดในกาม)

๔. มุสาวาท (พูดเท็จ)

๕. สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐาน (ดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็น ที่ตั้งแห่งความประมาท)

เหล่านี้ชื่อว่าเวร ๕ (๑๑)

{๙๘๗} พยสนะ ๕ เป็นไฉน

พยสนะ ๕ คือ

๑. ญาติพยสนะ (ความพินาศแห่งญาติ)

๒. โภคพยสนะ (ความพินาศแห่งโภคทรัพย์)

๓. โรคพยสนะ (ความพินาศเพราะโรค)

๔. สีลพยสนะ (ความพินาศแห่งศีล)

๕. ทิฏฐิพยสนะ (ความพินาศแห่งทิฏฐิ)

เหล่านี้ชื่อว่าพยสนะ ๕ (๑๒)

{๙๘๘} โทษแห่งความไม่อดทน ๕ เป็นไฉน

โทษแห่งความไม่อดทน ๕ คือ

๑. ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่ชอบใจของชนมาก

๒. มีเวรมาก

๓. มีโทษมาก