[๑๗๑] สก. บุคคลคนเดียวกันทั้งทำและเสวยใช่ไหม

ปร. ใช่

สก. สุขและทุกข์มีตนเองเป็นตัวการ ๑ ใช่ไหม

ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ

[๑๗๒] สก. ท่านหยั่งรู้กรรมดีและกรรมชั่วได้ เพราะเหตุนั้น จึงหยั่งรู้บุคคล ผู้ทำ ผู้สั่งให้ทำ ผู้เสวยวิบากของกรรมดีและกรรมชั่วได้ใช่ไหม

ปร. ใช่

สก. บุคคลคนละคนกันทั้งทำและเสวยใช่ไหม

ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ

[๑๗๓] สก. บุคคลคนละคนกันทั้งทำและเสวยใช่ไหม

ปร. ใช่

สก. สุขและทุกข์มีผู้อื่นเป็นตัวการใช่ไหม

ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ

[๑๗๔] สก. ท่านหยั่งรู้กรรมดีและกรรมชั่วได้ เพราะเหตุนั้น จึงหยั่งรู้บุคคล ผู้ทำ ผู้สั่งให้ทำ ผู้เสวยวิบากของกรรมดีและกรรมชั่วได้ใช่ไหม

ปร. ใช่

สก. บุคคลทั้งที่เป็นคนเดียวกันและคนละคนกันทั้งทำและเสวยใช่ไหม

ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ

[๑๗๕] สก. บุคคลทั้งที่เป็นคนเดียวกันและคนละคนกันทั้งทำและเสวยใช่ไหม

ปร. ใช่

สก. สุขและทุกข์มีทั้งตนเองเป็นตัวการและผู้อื่นเป็นตัวการใช่ไหม

ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ

๑ ดูเทียบ. ที.ปา. (แปล) ๑๑/๑๙๑/๑๕๑