{๑๑๙๒} ภิกษุถืออยู่ป่า ถือเที่ยวบิณฑบาต ถือผ้าบังสุกุล ถืออยู่โคนไม้ ถืออยู่ป่าช้า ถืออยู่ในที่กลางแจ้ง ถือทรงผ้า ๓ ผืน ถือเที่ยวตามแถว ถือการนั่ง ถืออยู่ในอาสนะตามที่จัดไว้ ถือนั่งฉัน ณ อาสนะแห่งเดียว ถือการห้ามภัตรที่เขานำมาถวาย เมื่อภายหลัง ถือฉันเฉพาะในบาตร





{๑๑๙๓} [๔๔๔] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า “มุสาวาทมีเท่าไรหนอแล พระพุทธเจ้าข้า” พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “อุบาลี มุสาวาทนี้มี ๕ อย่าง คือ

๑. มุสาวาทที่ถึงขั้นอาบัติปาราชิกมีอยู่

๒. มุสาวาทที่ถึงขั้นอาบัติสังฆาทิเสสมีอยู่

๓. มุสาวาทที่ถึงขั้นอาบัติถุลลัจจัยมีอยู่

๔. มุสาวาทที่ถึงขั้นอาบัติปาจิตตีย์มีอยู่

๕. มุสาวาทที่ถึงขั้นอาบัติทุกกฏมีอยู่

อุบาลี มุสาวาทมี ๕ อย่าง นี้แล”



{๑๑๙๔} [๔๔๕] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า “ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์เท่าไรหนอแล งดอุโบสถหรือปวารณาในท่ามกลางสงฆ์ สงฆ์พึงกล่าวห้ามว่า ‘พอที ภิกษุ อย่า ทุ่มเถียงกัน อย่าทะเลาะกัน อย่าแก่งแย่งกัน อย่าวิวาทกัน’ ดังนี้ แล้วจึงทำ อุโบสถหรือปวารณา พระพุทธเจ้าข้า”

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “อุบาลี ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ งดอุโบสถหรือ ปวารณาในท่ามกลางสงฆ์ สงฆ์พึงกล่าวห้ามว่า ‘พอที ภิกษุ อย่าทุ่มเถียงกัน