[๓๐] ภัคควะ เมื่อชาลิยปริพาชกผู้เป็นศิษย์ของทารุปัตติกะ ไม่อาจที่จะให้ นักบวชเปลือยปาฏิกบุตรลุกจากที่นั่งนั้นได้ แม้ด้วยข้ออุปมานี้ จึงได้กล่าวกับเขา ดังนี้ว่า

สุนัขจิ้งจอกเห็นเงาของตน

ที่เคลื่อนไหวในน้ำว่าเป็นอย่างอื่น

จึงลำพองตัวว่าเป็นเสือ๑

ตราบเท่าที่ยังไม่เห็นตัวเอง (ตามความเป็นจริง)

มันจึงร้องเสียงสุนัขจิ้งจอกเช่นนั้น

สุนัขจิ้งจอกผู้ต่ำทรามเป็นใคร

และการบันลืออย่างราชสีห์๒เกิดผลเป็นอย่างไร

{๑๑} ท่านปาฏิกบุตร ท่านก็เป็นเช่นนั้น ดำรงชีพตามแบบพระสุคต บริโภคอาหาร ที่เป็นเดนพระสุคต ยังสำคัญพระตถาคตผู้เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าว่าควร ท้าทายได้ ถามว่า ปาฏิกบุตรผู้ต่ำทรามเป็นใคร และการท้าทายพระตถาคตผู้เป็น พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเกิดผลเป็นอย่างไร

[๓๑] ภัคควะ เมื่อชาลิยปริพาชกผู้เป็นศิษย์ของทารุปัตติกะ ไม่อาจที่จะให้ นักบวชเปลือยปาฏิกบุตรลุกจากที่นั่งนั้นได้ แม้ด้วยข้ออุปมานี้ จึงได้กล่าวกับเขา ดังนี้ว่า

สุนัขจิ้งจอกกินกบ(ตามบ่อ) กินหนูตามลานข้าว

และกินซากศพที่ทิ้งตามป่าช้า

มีตัวอ้วนพีอยู่ในป่าใหญ่ ป่าโปร่ง

๑ ลำพองตัวว่าเป็นเสือ ในที่นี้หมายถึงสำคัญตัวเองว่าเป็นเสือที่มีกำลังเท่ากับราชสีห์ (ที.ปา.อ. ๓๐/๑๔)
๒ การบันลืออย่างราชสีห์ ในที่นี้หมายถึงการเปล่งเสียงร้องของสุนัขจิ้งจอกโดยเข้าใจว่า ตนมีกำลังเท่ากับ ราชสีห์ (ที.ปา.อ. ๓๐/๑๔)