หน้าหลัก พระไตรปิฏก AI ธรรมะ E-Book ฐานข้อมูลวัด ติดต่อเรา
พุทธบริษัท
พระไตรปิฏกฉบับมหาจุฬาราชวิทยาลัย เล่มที่ 11 หน้าที่ 172 | Buddhaparisa.org
หน้าหลัก / พระสุตตันตปิฏก
พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 11
<< | หน้าที่ 172 | >>
ที่ฝ่าพระหัตถ์และฝ่าพระบาท

มีเส้นที่ข้อพระองคุลีจดกันเป็นรูปตาข่าย

งามอย่างยิ่ง เลอเลิศ และน่าชม

ถ้าพระองค์ครอบครองแผ่นดินนี้

ก็จะมีบริวารอันพระองค์ตรวจตรา และสงเคราะห์ดี

ตรัสวาจาเป็นที่รัก

แสวงหาผลประโยชน์เกื้อกูลและความสุขให้

ทรงประพฤติคุณงามความดีที่พระองค์โปรดยิ่ง

ถ้าพระองค์ทรงละการบริโภคกามทั้งปวง

เป็นพระชินสีห์ ตรัสธรรมกถาแก่ประชุมชน

ชนทั้งหลายก็จะสนองพระดำรัสของพระองค์

เลื่อมใสยิ่งนัก ครั้นฟังธรรมแล้ว

ย่อมจะพากันประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม”

๙-๑๐. ลักษณะข้อพระบาทสูงและพระโลมชาติมีปลายงอนขึ้น


{๑๔๒} [๒๑๒] ภิกษุทั้งหลาย ในชาติก่อน ภพก่อน กำเนิดก่อน ตถาคตเกิดเป็น มนุษย์เป็นผู้กล่าววาจาประกอบด้วยประโยชน์ ประกอบด้วยธรรม แนะนำคน หมู่มาก เป็นผู้นำประโยชน์และความสุขมาให้แก่สัตว์ทั้งหลาย เป็นผู้บูชาธรรมเป็น ปกติ เพราะตถาคตได้ทำ สั่งสม พอกพูนกรรมนั้น ทำให้กรรมนั้นไพบูลย์ ฯลฯ จุติจากเทวโลกนั้นแล้วมาสู่ความเป็นอย่างนี้ จึงได้ลักษณะมหาบุรุษ ๒ ประการนี้ คือ (๑) มีข้อพระบาทสูง (๒) มีพระโลมชาติมีปลายงอนขึ้น

มหาบุรุษนั้นทรงสมบูรณ์ด้วยลักษณะ ๒ ประการนั้น ถ้าอยู่ครองเรือนจะได้ เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ฯลฯ เมื่อเป็นพระราชาจะทรงได้อะไร เมื่อเป็นพระราชา จะเป็นผู้เลิศ เป็นผู้ประเสริฐ เป็นประมุข เป็นผู้สูงสุด เป็นผู้ดีกว่าหมู่ชนผู้บริโภคกาม

๑ เป็นลักษณะมหาบุรุษข้อที่ ๗,๑๔

สารบัญ พระไตรปิฏก

พระไตรปิฏก
พระไตรปิฏก
พระวินัยปิฏก
พระวินัย
พระสุตตันตปิฏก
พระสูตร
พระอภิธรรมปิฏก
พระอภิธรรม