{๑๖๕} “มหาบุรุษนั้น ไม่ตรัสวาจา

ที่ทำให้เกิดการแตกแยกกัน

คือ ทำผู้ที่ปรองดองกันให้แตกแยกกัน

ทำให้การวิวาทขยายตัวไปสู่การแตกแยกกัน

ทำเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่จนเป็นเหตุให้เกิดการทะเลาะกัน

(และ) ที่ก่อให้เกิดการแตกแยกแก่คนที่ปรองดองกัน

ตรัสแต่วาจาอ่อนหวาน

คือ ที่ส่งเสริมการไม่วิวาทกัน

ที่ก่อให้เกิดสมานฉันท์ระหว่างผู้ที่แตกกัน

ขจัดความทะเลาะของชุมชนทำให้สามัคคีกัน

และทรงเพลิดเพลินบันเทิงอยู่กับผู้ที่ปรองดองกัน

มหาบุรุษนั้น เสวยผลวิบากในสุคติ

เสด็จมาในโลกนี้ มีพระทนต์ ๔๐ ซี่

มีพระทนต์ไม่ห่าง เรียบสนิท

ได้สัดส่วน เกิดขึ้นในพระโอษฐ์

ถ้าเป็นกษัตริย์ จะทรงเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

จะทรงมีบริษัทไม่แตกแยกกัน

ถ้าเป็นสมณะจะทรงเป็นผู้ปราศจากกิเลสเพียงดังธุลี

และเป็นผู้ปราศจากกิเลสเพียงดังมลทิน

บริษัทของพระองค์ จะเป็นผู้ดำเนินตามไม่หวั่นไหว”