ในวิสาณาราชธานีนั้น มีเสียงร้องของนกชีวัญชีวกะ

และนกโอฏฐวจิตตกะ มีไก่ป่า

ในสระบัวมีปูทอง และนกชื่อโปกขรสาตกะ

ในวิสาณาราชธานีนั้น มีเสียงนกแก้ว

นกสาลิกา และหมู่นกทัณฑมาณวะ๑

สระบัวของท้าวกุเวรนั้น จึงงามตลอดกาลทุกเมื่อ

{๒๑๓} คนเรียกทิศนั้นว่า ทิศนั้นเป็นทิศเหนือจากภูเขาสิเนรุนี้ไป

ซึ่งเป็นทิศที่ท้าวมหาราชผู้ทรงยศองค์นั้นอภิบาลอยู่

ท้าวมหาราชนั้นมีพระนามว่าท้าวกุเวร

ทรงเป็นหัวหน้าของพวกยักษ์ มียักษ์แวดล้อม

ทรงโปรดปรานการร่ายรำและการขับร้อง

ข้าพระพุทธเจ้าได้สดับมาว่า

‘แม้โอรสของท้าวกุเวรจะมีมาก แต่มีพระนามเดียวกัน

คือ ทั้ง ๙๑ องค์ มีพระนามว่าอินทะ ต่างมีพลังมาก’

ท้าวกุเวรและโอรสเหล่านั้น

ได้เห็นพระพุทธเจ้าผู้ตื่นแล้ว

ผู้เป็นเผ่าพันธุ์แห่งพระอาทิตย์

พากันถวายอภิวาทพระพุทธเจ้า

ซึ่งเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ปราศจากความครั่นคร้าม แต่ที่ไกล

ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นบุรุษอาชาไนย

ข้าพระพุทธเจ้าขอนอบน้อมพระองค์

ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นบุรุษสูงสุด

๑ นกฑัณฑมาณวะ หมายถึงนกที่มีหน้าเหมือนคนซึ่งชอบนำท่อนไม้สีทองมาวางไว้บนใบบัว (ที.ปา.อ. ๒๘๑/๑๖๐)