{๓๖๔} [๓๕๐] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ประมาณ ๕๐๐ รูป ประทับอยู่ที่ฝั่งสระโบกขรณีชื่อคัคครา เขตกรุงจัมปา ณ ที่นั้น ท่านพระสารีบุตร เรียกภิกษุทั้งหลายมากล่าวว่า “ท่านภิกษุทั้งหลาย” ภิกษุเหล่านั้นรับคำแล้ว ท่านพระสารีบุตรจึงกล่าวว่า

{๓๖๕} “เราจักกล่าวทสุตตรสูตร

อันเป็นธรรมเครื่องปลดเปลื้องกิเลสเครื่องร้อยรัดทั้งปวง

เพื่อบรรลุถึงพระนิพพาน เพื่อทำที่สุดทุกข์”



{๓๖๖} [๓๕๑] ธรรม ๑ ประการที่มีอุปการะมาก ธรรม ๑ ประการที่ควรเจริญ

ธรรม ๑ ประการที่ควรกำหนดรู้ ธรรม ๑ ประการที่ควรละ

ธรรม ๑ ประการที่เป็นไปในฝ่ายเสื่อม ธรรม ๑ ประการที่เป็นไปในฝ่าย คุณวิเศษ

ธรรม ๑ ประการที่แทงตลอดได้ยาก ธรรม ๑ ประการที่ควรให้เกิดขึ้น

ธรรม ๑ ประการที่ควรรู้ยิ่ง ธรรม ๑ ประการที่ควรทำให้แจ้ง

{๓๖๗}(ก) ธรรม ๑ ประการที่มีอุปการะมาก คืออะไร

คือ ความไม่ประมาทในกุศลธรรมทั้งหลาย

นี้ คือธรรม ๑ ประการที่มีอุปการะมาก

{๓๖๘}(ข) ธรรม๑ ประการที่ควรเจริญ คืออะไร

คือ กายคตาสติ๑ สหรคตด้วยความสำราญ นี้

คือธรรม ๑ ประการที่ควรเจริญ

๑ ดูเทียบ องฺ.เอกก. (แปล) ๒๐/๕๖๓/๕๑