๙. มิจฉาญาณะ (รู้ผิด) ของผู้มีสัมมาญาณะ ย่อมเสื่อมไป คือ บาปอกุศลธรรมเป็นอเนกของบุคคลที่เกิดเพราะมิจฉาญาณะ เป็นปัจจัยย่อมเสื่อมไป และกุศลธรรมเป็นอเนกย่อมถึงความ เจริญเต็มที่เพราะสัมมาญาณะเป็นปัจจัย

๑๐. มิจฉาวิมุตติ (หลุดพ้นผิด) ของผู้มีสัมมาวิมุตติ ย่อมเสื่อมไป คือ บาปอกุศลธรรมเป็นอเนกของบุคคลที่เกิดเพราะมิจฉา วิมุตติเป็นปัจจัยย่อมเสื่อมไป และกุศลธรรมเป็นอเนกย่อมถึง ความเจริญเต็มที่เพราะสัมมาวิมุตติเป็นปัจจัย

นี้ คือธรรม ๑๐ ประการที่ควรรู้ยิ่ง

{๔๗๕}(ญ) ธรรม ๑๐ ประการที่ควรทำให้แจ้ง คืออะไร

คือ อเสขธรรม๑ ๑๐ ได้แก่

๑. สัมมาทิฏฐิ๒ที่เป็นอเสขะ

๒. สัมมาสังกัปปะที่เป็นอเสขะ

๓. สัมมาวาจาที่เป็นอเสขะ

๔. สัมมากัมมันตะที่เป็นอเสขะ

๕. สัมมาอาชีวะที่เป็นอเสขะ

๖. สัมมาวายามะที่เป็นอเสขะ

๗. สัมมาสติที่เป็นอเสขะ

๘. สัมมาสมาธิที่เป็นอเสขะ

๙. สัมมาญาณะ๓ที่เป็นอเสขะ

๑๐. สัมมาวิมุตติที่เป็นอเสขะ

นี้ คือธรรม ๑๐ ประการที่ควรทำให้แจ้ง

๑ ดูเชิงอรรถที่ ๑ ข้อ ๓๔๘ หน้า ๓๖๕ ในเล่มนี้ และดูเทียบ องฺ.ทสก. (แปล) ๒๔/๑๑๑/๒๕๖
๒ ดูเชิงอรรถที่ ๒ ข้อ ๓๔๘ หน้า ๓๖๕ ในเล่มนี้
๓ ดูเชิงอรรถที่ ๒ ข้อ ๓๔๘ หน้า ๓๖๖ ในเล่มนี้