๑๒. คำว่า เต่า นั้น เป็นชื่อแห่งอุปาทานขันธ์ ๑ ๕ ประการ คือ

รูปูปาทานขันธ์ (อุปาทานขันธ์คือรูป)

เวทนูปาทานขันธ์ (อุปาทานขันธ์คือเวทนา)

สัญญูปาทานขันธ์ (อุปาทานขันธ์คือสัญญา)

สังขารูปาทานขันธ์ (อุปาทานขันธ์คือสังขาร)

วิญญาณูปาทานขันธ์ (อุปาทานขันธ์คือวิญญาณ)

คำนั้นมีอธิบายว่า ‘สุเมธ เธอจงใช้ศัสตรานำเต่าขึ้นมา คือ จงละ อุปาทานขันธ์ ๕ ประการ จงขุดขึ้นมา’

๑๓. คำว่า เขียงหั่นเนื้อ นั้น เป็นชื่อแห่งกามคุณ ๕ ประการ คือ

รูปที่จะพึงรู้แจ้งทางตา ที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ ชวนให้รัก ชักให้ใคร่ พาใจให้กำหนัด

เสียงที่จะพึงรู้แจ้งทางหู ฯลฯ

กลิ่นที่จะพึงรู้แจ้งทางจมูก ฯลฯ

รสที่จะพึงรู้แจ้งทางลิ้น ฯลฯ

โผฏฐัพพะที่จะพึงรู้แจ้งทางกาย ที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ ชวนให้รัก ชักให้ใคร่ พาใจให้กำหนัด

คำนั้นมีอธิบายว่า ‘สุเมธ เธอจงใช้ศัสตรายกเขียงหั่นเนื้อขึ้นมา คือ จงละกามคุณ ๕ ประการ จงขุดขึ้นมา’

๑๔. คำว่า ชิ้นเนื้อ นั้น เป็นชื่อแห่งนันทิราคะ(ความกำหนัดด้วยอำนาจ ความเพลิดเพลิน) คำนั้นมีอธิบายว่า ‘สุเมธ เธอจงใช้ศัสตราหยิบ ชิ้นเนื้อขึ้นมา คือ จงละนันทิราคะ จงขุดขึ้นมา’

๑ ดูเชิงอรรถที่ ๑ ข้อ ๙๑ (สัมมาทิฏฐิสูตร) หน้า ๘๖ ในเล่มนี้