ข้าพระองค์ทั้งสองรู้จบบท

ที่พราหมณ์ผู้ทรงไตรเพทบอกแล้ว

เป็นผู้มีข้อพยากรณ์แม่นยำตามบท

เช่นเดียวกันกับอาจารย์ในการกล่าวมนตร์

ข้าแต่พระโคดม ข้าพระองค์ทั้งสอง

โต้เถียงกันในการกล่าวถึงชาติกำเนิด

คือภารทวาชมาณพกล่าวว่า

‘บุคคลชื่อว่าเป็นพราหมณ์เพราะชาติกำเนิด’

ส่วนข้าพระองค์กล่าวว่า

‘บุคคลชื่อว่าเป็นพราหมณ์เพราะกรรม๑’

พระองค์ผู้มีพระจักษุขอจงทรงทราบอย่างนี้

ข้าพระองค์ทั้งสองนั้น

ไม่อาจจะให้กันและกันยินยอมได้

จึงได้มาเฝ้าเพื่อทูลถามพระผู้มีพระภาค

ผู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ผู้ปรากฏด้วยอาการอย่างนี้

ชนทั้งหลายเมื่อจะเข้าไปประนมมือถวายบังคม

ก็จักถวายอภิวาทพระโคดมได้ทั่วโลก

เหมือนดวงจันทร์เต็มดวงฉะนั้น

ข้าพระองค์ขอทูลถามพระโคดม

ผู้เป็นดวงจักษุอุบัติขึ้นในโลกว่า

‘บุคคลชื่อว่าเป็นพราหมณ์เพราะชาติกำเนิด

หรือบุคคลชื่อว่าเป็นพราหมณ์เพราะกรรม’

ขอจงตรัสบอกแก่ข้าพระองค์ทั้งสองผู้ไม่ทราบ

โดยประการที่จะทราบถึงบุคคลผู้เป็นพราหมณ์นั้นเถิด”

๑ กรรม หมายถึงกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ (ม.ม.อ. ๒/๔๕๕/๓๑๐)