หน้าหลัก ฐานข้อมูลวัด E-Book AI ธรรมะ พระไตรปิฏก ติดต่อเรา
พุทธบริษัท
พระไตรปิฏกฉบับมหาจุฬาราชวิทยาลัย เล่มที่ 33 หน้าที่ 747 | Buddhaparisa.org

หน้าหลัก / พระไตรปิฏก / พระอภิธรรมปิฏก

พระไตรปิฏก ฉบับมจร. เล่มที่ 33 หน้าที่ 747

[๙] อีกอย่างหนึ่ง แม้เขาจะผูกข้าพเจ้าไว้ที่เสาตะลุง

เราก็ไม่ทำความเสียใจ เพราะรักษาศีล

เพื่อบำเพ็ญศีลบารมีให้บริบูรณ์

[๑๐] ถ้าเขาเหล่านั้นพึงทำลายเราที่เสาตะลุงนี้ด้วยขวานและหอกซัด

เราก็จะไม่โกรธเขาเหล่านั้นเลย

เพราะเรากลัวศีลขาด ฉะนี้แล

มาตุโปสกจริยาที่ ๑ จบ


๒. ภูริทัตตจริยา


ว่าด้วยจริยาของภูริทัตตนาคราช


{๑๒} [๑๑] อีกเรื่องหนึ่ง ในกาลที่เราเป็นพญานาคชื่อว่าภูริทัตตะ

มีฤทธิ์มาก ได้ไปยังเทวโลกพร้อมกับท้าววิรูปักษ์มหาราช

[๑๒] ในเทวโลกนั้น เราได้เห็นทวยเทพ

ผู้เพียบพร้อมด้วยความสุขโดยส่วนเดียว

จึงสมาทานศีลวัตร เพื่อต้องการจะไปยังสวรรค์นั้น

[๑๓] เราชำระร่างกาย บริโภคอาหารพอเป็นเครื่องเลี้ยงชีพแล้ว

นอนบนยอดจอมปลวก อธิษฐานองค์ ๔ ประการว่า

[๑๔] ‘ผู้ใดพึงทำกิจด้วยผิวก็ดี หนังก็ดี เนื้อก็ดี เอ็นก็ดี

กระดูกก็ดี ผู้นั้นจงนำอวัยวะที่เราให้นี้ไปเถิด’

[๑๕] พราหมณ์อาลัมพานะผู้ที่คนอกตัญญูบอกแล้ว

ได้จับเราใส่ไว้ในตะกร้า ให้เล่นในที่นั้น ๆ

[๑๖] แม้เมื่อพราหมณ์อาลัมพานะใส่เราไว้ในตะกร้าบ้าง

บีบเราด้วยฝ่ามือบ้าง เราก็ไม่โกรธพราหมณ์อาลัมพานะนั้น

เพราะเรากลัวศีลขาด


สารบัญ พระไตรปิฏก

พระไตรปิฏก
บาลีไวยากรณ์
พระวินัยปิฏก
E-Book บาลี
พระสุตตันตปิฏก
ข้อสอบบาลี
พระอภิธรรมปิฏก
ข้อสอบบาลี