{๑๖} [๔๘] อีกเรื่องหนึ่ง ในกาลที่เราเป็นพญาเนื้อชื่อรุรุ

มีขนสีเหลืองคล้ายทองคำที่หลอมดีแล้ว

ประกอบด้วยศีลอันบริสุทธิ์ยิ่ง

[๔๙] เราเข้าไปอาศัยอยู่ ณ ประเทศที่น่ารื่นรมย์ใจ

เป็นรมณียสถาน สงัดเงียบปราศจากมนุษย์

เป็นที่ยินดีแห่งใจใกล้ฝั่งแม่น้ำ

[๕๐] ครั้งนั้น บุรุษถูกเจ้าหนี้เบียดเบียน

จึงโดดลงในแม่น้ำ ในกระแสน้ำข้างเหนือ

ด้วยคิดว่า เราจะเป็นหรือตายก็ตามเถอะ

[๕๑] เขาถูกกระแสน้ำพัดไปในแม่น้ำใหญ่

ตลอดคืนตลอดวัน ร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าเวทนา

ลอยไปท่ามกลางแม่น้ำคงคา

[๕๒] เราได้ยินเสียงของเขาผู้ร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าเวทนาแล้ว

ไปยืนอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำถามว่า ท่านเป็นคนเช่นไร

[๕๓] เขาถูกเราถามแล้ว ได้แจ้งเหตุของตนในกาลนั้นว่า

ข้าพเจ้ากลัว สะดุ้งต่อพวกเจ้าหนี้แล้ว จึงโดดลงยังมหานที

[๕๔] เราทำความกรุณาแก่เขา

สละชีวิตของตนว่ายน้ำไปนำเขามาในเวลากลางคืนข้างแรม

[๕๕] เรารู้กาลที่เขาสบายใจแล้ว

ได้กล่าวแก่เขาดังนี้ว่า ข้าพเจ้าจะขอพรกะท่านสักข้อหนึ่ง

คือท่านอย่าบอกใครว่า ข้าพเจ้าอยู่ ณ ที่นี้

[๕๖] เขาไปยังนครแล้ว พระราชาตรัสถาม

มีความต้องการทรัพย์จึงกราบทูล

เขาได้พาพระราชามายังที่อยู่ของเรา