[๘๙] พวกบุตรของนายพรานได้แทงที่จมูก

หางและกระดูกสันหลัง ยกใส่หาบแล้ว นำเราไป

[๙๐] ถ้าเราปรารถนา ก็พึงเผามหาปฐพีซึ่งมีสมุทรสาครเป็นที่สุด

พร้อมทั้งป่าทั้งภูเขาได้ด้วยลมจากจมูกในที่นั้น

[๙๑] แต่เราไม่โกรธเคืองพวกบุตรนายพราน

แม้จะแทงเราด้วยหลาว แม้จะทุบตีเราด้วยหอก

นี้เป็นศีลบารมีของเรา ฉะนี้แล







๑. มาตุโปสกจริยา ๒. ภูริทัตตจริยา

๓. จัมเปยยจริยา ๔. จูฬโพธิจริยา

๕. มหิสราชจริยา ๖. รุรุราชจริยา

๗. มาตังคจริยา ๘. ธรรมเทวปุตตจริยา

๙. ชยทิสจริยา ๑๐. สังขปาลจริยา

จริยาทั้งหมดนี้เป็นกำลังของศีล เป็นบริขารเป็นข้ออ้างของศีล

เราตามรักษาศีลเพราะยังห่วงใยชีวิต

เราผู้เป็นสังขปาลนาคราชได้มอบชีวิตให้

แก่คนใดคนหนึ่ง แม้ตลอดกาลทุกเมื่อ

เพราะเหตุนั้น จริยานั้นจึงเป็นศีลบารมี ฉะนี้แล