{๒๒} [๗] อีกเรื่องหนึ่ง ในกาลที่เราเป็นบุตรสุดที่รัก

พระมารดาและพระบิดารักใคร่ เอ็นดู ปรากฏนามว่าโสมนัส

อยู่ในกรุงอินทปัตถ์ที่อุดมสมบูรณ์

[๘] เป็นผู้มีศีล สมบูรณ์ด้วยคุณธรรม

มีกัลยาณธรรม มีปฏิภาณ เคารพนบนอบต่อบุคคลผู้เจริญ

มีหิริ และฉลาดในสังคหธรรม

[๙] ครั้งนั้น มีดาบสโกงผู้หนึ่ง

เป็นที่โปรดปรานของพระราชาพระองค์นั้น

ดาบสนั้นทำสวนและปลูกไม้ผล ไม้ดอก ไม้ประดับเลี้ยงชีวิต

[๑๐] เราได้เห็นดาบสโกงนั้น เหมือนกองแกลบที่ไม่มีข้าวสาร

เหมือนไม้เป็นโพรงข้างใน เหมือนต้นกล้วยหาแก่นมิได้

[๑๑] ดาบสโกงผู้นี้ ไม่มีธรรมของสัตบุรุษ

ปราศจากความเป็นสมณะ ละหิริและธรรมฝ่ายขาว

เพราะเหตุแห่งการเลี้ยงชีวิต

[๑๒] ปัจจันตชนบทกำเริบขึ้น เพราะโจรเที่ยวอยู่ในดง

พระบิดาของเรา เมื่อจะเสด็จไปปราบความกำเริบนั้น ตรัสสั่งเราว่า

[๑๓] พ่ออย่าประมาทในชฎิล ผู้มีตบะแก่กล้านะลูก

พ่อจงอนุวัตรตามความปรารถนา ด้วยว่าชฎิลนั้น

เป็นผู้ให้ความสำเร็จ ความปรารถนาทั้งปวง

[๑๔] เราไปสู่ที่บำรุงชฎิลนั้นแล้ว ได้กล่าวคำนี้ว่า

คหบดี ท่านสบายดีหรือ หรือว่าท่านจะให้นำอะไรมา

[๑๕] เหตุนั้น ดาบสโกงนั้นอาศัยมานะจึงโกรธเราว่า

เราจะให้พระราชาประหารท่านเสียในวันนี้

หรือจะให้เนรเทศเสียจากแว่นแคว้น