[๑๖] พระราชาทรงปราบปรามปัจจันตชนบทสงบราบคาบแล้ว

ได้ตรัสถามชฎิลโกงว่า พระผู้เป็นเจ้าสบายดีหรือ

สักการสัมมานะยังเป็นไปแก่พระผู้เป็นเจ้าหรือ

[๑๗] ชฎิลชั่วนั้นกราบทูลพระราชา

โดยประการที่กุมารนั้นจะพึงถูกทำให้พินาศเสีย

พระเจ้าแผ่นดินทรงสดับคำของชฎิลโกงนั้น แล้วทรงบังคับว่า

[๑๘] จงตัดศีรษะเสียในที่นั้นนั่นแหละ

จงบั่นออกเป็น ๔ ท่อน ประจานไว้ที่ถนน

นั่นเป็นตัวอย่างที่เบียดเบียนชฎิล

[๑๙] พวกโจรฆาต(ผู้ฆ่าโจร)ผู้มีใจดุร้ายหยาบคาย

ไม่มีความกรุณาเหล่านั้น ผู้ได้รับพระราชโองการไปที่นั้น

เมื่อเรานั่งอยู่บนพระเพลาของพระมารดา ก็ฉุดคร่านำเราไป

[๒๐] เราได้กล่าวแก่เขาเหล่านั้น

ซึ่งกำลังผูกมัดอย่างมั่นคงนี้ว่า

ท่านทั้งหลายจงพาเราไปเฝ้าพระราชาโดยเร็ว ราชกิจของเรามีอยู่

[๒๑] เขาเหล่านั้น พาเราไปเฝ้าพระราชาผู้ชั่ว คบแต่คนชั่ว

เราไปเฝ้าพระราชาแล้ว

ทูลให้ทรงเข้าพระทัยและนำมาสู่อำนาจของเรา

[๒๒] พระบิดาขอให้เราอดโทษ ณ ที่นั้น

ได้พระราชทานสมบัติอันยิ่งใหญ่แก่เรา

เรานั้นทำลายความมืดมนแล้ว ออกบวชเป็นบรรพชิต

[๒๓] ราชสมบัติจะเป็นที่น่ารังเกียจของเราก็หาไม่

กามโภคะจะเป็นสิ่งที่เราพึงรังเกียจก็หาไม่

แต่เพราะพระสัพพัญญุตญาณเป็นที่รักของเรา

เพราะฉะนั้น เราจึงสละราชสมบัติ ฉะนี้แล