พระไตรปิฏก ฉบับมจร. เล่มที่ 33 หน้าที่ 778

และเป็นวานรข้ามกระแสแม่น้ำคงคาได้ด้วยสัจจะ

นี้เป็นบารมีของพระศาสดา บารมีนั้นเป็นอุปปารมี ๑๖

ในภพที่เป็นสุตโสมราชา รักษาสัจจะอย่างสูง

ช่วยปล่อยกษัตริย์ ๑๐๑ นี้เป็นสัจจปรมัตถบารมี ๑๗

อะไรที่จะเป็นความพอใจไปกว่าอธิษฐาน นี้เป็นอธิษฐานบารมี ๑๘

ในภพที่เราเป็นมาตังคชฎิลและช้างมาตังคะ

นี้เป็นอธิษฐานอุปบารมี ๑๙
ในภพที่เราเป็นมูคปักขกุมารเป็นอธิษฐานปรมัตถบารมี ๒๐

ในภพที่เราเป็นมหากัณหฤๅษีและพระเจ้าโสธนะ

และบารมี ๒ อย่างคือ

ในภพที่เราเป็นพระเจ้าพรหมทัตต์และคัณฑิติณฑกะ

ที่กล่าวมาแล้วเป็นเมตตาบารมี ๒๑

ในภพที่เราเป็นโสณนันทบัณฑิตผู้ทำความรัก

บารมีเหล่านั้นเป็นเมตตาอุปบารมี ๒๒

ในภพที่เราเป็นพระเจ้าเอกราช เป็นบารมีไม่มีของผู้อื่นเหมือน

นี้เป็นเมตตาปรมัตถบารมี ๒๓

ในภพที่เราเป็นนกแขกเต้า ๒ ครั้ง เป็นอุเบกขาบารมี ๒๔

ในภพที่เราเป็นโลมหังสบัณฑิต เป็นอุเบกขาปรมัตถบารมี ๒๖

บารมีของเรา ๑๐ ประการนี้ เป็นส่วนแห่งพระโพธิญาณอันเลิศ

บารมีที่เกินกว่า ๑๐ ไม่มี และบารมีที่หย่อนกว่า ๑๐ ก็ไม่มี

เราบำเพ็ญบารมีทุกอย่าง ไม่ยิ่งไม่หย่อน

เป็นบารมี ๑๐ ประการฉะนี้แล

สโมธานกถา จบ

จริยาปิฎก จบบริบูรณ์

หน้าก่อนหน้า | หน้าถัดไป