พระไตรปิฏก ฉบับมจร. เล่มที่ 40 หน้าที่ 13

{๒๔} [๒๓] วิคตปัจจัย ได้แก่ สภาวธรรมที่เป็นจิตและเจตสิกที่ปราศจากไปไม่มี ระหว่างคั่นด้วยดี เป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นจิตและเจตสิกที่เป็นปัจจุบันโดย วิคตปัจจัย

{๒๕} [๒๔] อวิคตปัจจัย ได้แก่ ขันธ์ ๔ ที่ไม่เป็นรูป เป็นปัจจัยแก่กันและกันโดย อวิคตปัจจัย

มหาภูตรูป ๔ เป็นปัจจัยแก่กันและกันโดยอวิคตปัจจัย ในปฏิสนธิขณะ นามรูป เป็นปัจจัยแก่กันและกันโดยอวิคตปัจจัย สภาวธรรมที่เป็นจิตและเจตสิก เป็นปัจจัยแก่จิตตสมุฏฐานรูปโดยอวิคตปัจจัย มหาภูตรูป เป็นปัจจัยแก่อุปาทายรูปโดยอวิคตปัจจัย

จักขายตนะ เป็นปัจจัยแก่จักขุวิญญาณธาตุและสภาวธรรมที่สัมปยุตด้วย จักขุวิญญาณธาตุนั้นโดยอวิคตปัจจัย

โสตายตนะ เป็นปัจจัยแก่โสตวิญญาณธาตุและสภาวธรรมที่สัมปยุตด้วย โสตวิญญาณธาตุนั้นโดยอวิคตปัจจัย

ฆานายตนะ เป็นปัจจัยแก่ฆานวิญญาณธาตุและสภาวธรรมที่สัมปยุตด้วย ฆานวิญญาณธาตุนั้นโดยอวิคตปัจจัย

ชิวหายตนะ เป็นปัจจัยแก่ชิวหาวิญญาณธาตุและสภาวธรรมที่สัมปยุตด้วย ชิวหาวิญญาณธาตุนั้นโดยอวิคตปัจจัย

กายายตนะ เป็นปัจจัยแก่กายวิญญาณธาตุและสภาวธรรมที่สัมปยุตด้วย กายวิญญาณธาตุนั้นโดยอวิคตปัจจัย

รูปายตนะ เป็นปัจจัยแก่จักขุวิญญาณธาตุและสภาวธรรมที่สัมปยุตด้วย จักขุวิญญาณธาตุนั้นโดยอวิคตปัจจัย

สัททายตนะ เป็นปัจจัยแก่โสตวิญญาณธาตุและสภาวธรรมที่สัมปยุตด้วย โสตวิญญาณธาตุนั้นโดยอวิคตปัจจัย

คันธายตนะ เป็นปัจจัยแก่ฆานวิญญาณธาตุและสภาวธรรมที่สัมปยุตด้วย ฆานวิญญาณธาตุนั้นโดยอวิคตปัจจัย

หน้าก่อนหน้า | หน้าถัดไป