ภายนอก คือ ราคะ โทสะ หรือโมหะ หรือสมณพราหมณ์ เทพ มาร พรหม หรือ ใคร ๆ ในโลกกำจัดพระองค์ได้ เมื่อเป็นพระพุทธเจ้าจะทรงได้สิ่งดังกล่าวมานี้ พระ ผู้มีพระภาคได้ตรัสเนื้อความนี้ไว้แล้ว

[๒๓๙] พระโบราณกเถระทั้งหลาย จึงกล่าวคาถาประพันธ์นี้ในเรื่องลักษณะ มหาบุรุษนั้นว่า

{๑๖๙} “มหาบุรุษนั้น ไม่ตรัสคำเพ้อเจ้อ

ไม่ตรัสคำปราศจากหลักฐาน

มีครรลองแห่งพระดำรัสไม่สับสน

ทรงกำจัดคำที่ไม่เป็นประโยชน์

ตรัสแต่คำที่เป็นประโยชน์

และคำที่เป็นสุขแก่คนหมู่มาก

ครั้นทรงทำกรรมนั้นแล้วจุติจากมนุษยโลก

เข้าสู่เทวโลก เสวยผลวิบากแห่งกรรมที่ทรงทำดีแล้ว

จุติแล้ว เสด็จมาในโลกนี้อีก

ได้ความเป็นผู้มีพระหนุดุจคางราชสีห์

ซึ่งเป็นสัตว์ประเสริฐกว่าสัตว์สี่เท้า

ถ้าเป็นพระราชาจะทรงเป็นจอมมนุษย์

เป็นใหญ่เหนือมนุษย์ เป็นผู้มีอานุภาพมาก

เป็นผู้ที่ใครกำจัดได้ยากยิ่ง

เป็นผู้เสมอกับเทพผู้ประเสริฐในเมืองไตรทิพย์

ดุจพระอินทร์ผู้ประเสริฐกว่าเทพ ฉะนั้น

ผู้มีสภาวะเช่นนั้นเป็นผู้ที่คนธรรพ์ อสูร

ท้าวสักกะ และยักษ์ผู้กล้าหาญ กำจัดไม่ได้ง่าย