ก็เพราะยังไม่ได้บรรลุที่สุด คนพาลทั้งหลายจึงทำแต่กรรมชั่ว

ในภพน้อยใหญ่เพราะความเขลา

ผู้ทำกรรมชั่ว ต้องเวียนว่ายตายเกิด

อยู่ในสังสารวัฏร่ำไป

คนมีปัญญาน้อย เมื่อเชื่อคนที่ทำกรรมชั่วนั้น

ก็ย่อมเวียนว่ายตายเกิดร่ำไป

โจรผู้ทำกรรมถูกเขาจับได้ตรงทาง ๓ แยก

ย่อมเดือดร้อนเพราะกรรมของตน ฉันใด

หมู่สัตว์ผู้ทำกรรมชั่วตายไปแล้ว ย่อมเดือดร้อนในโลกหน้า

เพราะกรรมของตน ฉันนั้น

เพราะกรรมทั้งหลายที่งดงาม

น่าปรารถนาชวนให้รื่นรมย์ใจ

ย่อมย่ำยีจิตโดยสภาวะต่าง ๆ ฉะนั้น

อาตมาเห็นโทษในกามคุณทั้งหลายจึงได้บวช มหาบพิตร

สัตว์ทั้งหลายทั้งหนุ่มทั้งแก่ พอร่างแตกสลาย

ก็ล่วงไปเหมือนผลไม้สุกงอมร่วงหล่นไป

มหาบพิตร อาตมาเห็นความไม่เที่ยงแม้นี้ จึงได้บวช

ความเป็นสมณะที่ปฏิบัติไม่ผิดนั่นแหละ ประเสริฐกว่า ๑ ” ดังนี้แล



๑ ดูเทียบ ขุ.เถร. (แปล) ๒๖/๗๗๖-๗๘๘/๔๖๙-๔๗๑