| พระไตรปิฏกเล่มที่ | 10 |
|---|---|
| นิกาย | ทีฆนิกาย |
| ผู้แสดงธรรม | พระพุทธเจ้า |
| ผู้ฟัง | พระอานนท์ |
| สถานที่ | กรุงกุสินารา |
| Link | มหาสุทัสสนสูตร |
มหาสุทัสสนสูตร เป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงเพื่อชี้ให้เห็นสัจธรรมแห่งความไม่เที่ยงแท้ (อนิจจัง) ของสรรพสิ่ง โดยผ่านเรื่องราวในอดีตชาติของพระองค์เองเมื่อครั้งยังเป็นพระเจ้ามหาสุทัสสนะ.
ในอดีตชาตินั้น พระองค์คือพระเจ้ามหาสุทัสสนะ จักรพรรดิราชผู้ทรงธรรม ประทับ ณ พระนครกุสาวดี ทรงเพียบพร้อมด้วยแก้ว ๗ ประการ มีสมบัติและอำนาจอันยิ่งใหญ่ ทรงปกครองแผ่นดินด้วยทศพิธราชธรรม และทรงสร้างธรรมิกปราสาทอันวิจิตรงดงาม.
แม้จะทรงมีบุญญาธิการและสมบัติอันมหาศาลเพียงใด พระเจ้ามหาสุทัสสนะก็ทรงตระหนักถึงความไม่เที่ยงแท้ของสรรพสิ่ง ร่างกาย และสมบัติทั้งปวง ทรงเห็นว่าทุกสิ่งล้วนมีเกิดมีดับ ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น จึงทรงละความเพลิดเพลินในกามสุข บำเพ็ญเพียร และได้อุบัติในพรหมโลกเมื่อสิ้นพระชนม์.
พระพุทธเจ้าทรงแสดงเรื่องนี้เพื่อย้ำเตือนว่า ไม่ว่าผู้ใดจะมีบุญญาธิการและสมบัติอันยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ไม่อาจพ้นจากสัจธรรมแห่งความไม่เที่ยงแท้ได้ สรรพสิ่งล้วนเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นในโลกธรรมและสมบัติทั้งปวง.
| พระสูตร | ผู้แสดงธรรม |
|---|---|
| มหาปทานสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหานิทานสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหาสติปัฏฐานสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ชนวสภสูตร | พระพุทธเจ้า |
| สักกปัญหสูตร | พระพุทธเจ้า |