{๔} [๒๘] ในกาลที่เราเป็นพระเจ้าจักรพรรดินามว่ามหาสุทัสสนะ

มีพลานุภาพมาก ได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินในกรุงกุสาวดี

[๒๙] ครั้งนั้น เราได้สั่งให้ประกาศทุก ๆ วัน

วันละ ๓ ครั้งว่า “ใครอยากได้อะไร

ปรารถนาอะไร ใครจะให้ทรัพย์อะไร

[๓๐] ใครหิว ใครกระหาย ใครต้องการดอกไม้

ใครต้องการเครื่องลูบไล้

ใครเปลือย จักนุ่งห่มผ้าสีต่าง ๆ

[๓๑] ใครต้องการร่มสำหรับไปในหนทาง ก็จงมารับเอาไป

ใครต้องการรองเท้าที่อ่อนนุ่มสวยงาม ก็จงมารับเอาไป

เราให้ประกาศดังนี้ ทั้งเวลาเช้าและเวลาเย็นทุก ๆ วัน

[๓๒] ทานนั้นเราไม่ตกแต่งไว้ในที่ ๑๐ แห่ง

หรือในที่ ๑๐๐ แห่ง แต่เราตกแต่งทรัพย์ไว้

สำหรับยาจกในที่หลายร้อยแห่ง

[๓๓] วณิพกจะมาในเวลากลางวันหรือจะมาในเวลากลางคืนก็ตาม

ก็จะได้โภคะตามความปรารถนาพอเต็มมือกลับไปเสมอ

[๓๔] เราได้ให้มหาทานเห็นปานนี้จนตลอดชีวิต

เราจะให้ทรัพย์ที่น่ารังเกียจก็หาไม่

และเราจะไม่มีการสั่งสมก็หาไม่

[๓๕] เหมือนคนไข้กระสับกระส่าย เพื่อจะพ้นจากโรค

ต้องให้หมอพอใจด้วยทรัพย์จึงจะพ้นจากโรคได้ฉันใด