[๘๖] เราได้จับงวงพญาคชสารวางบนมือพราหมณ์แล้ว

จึงหลั่งน้ำในเต้าทองลงบนมือ ได้ให้พญาคชสารแก่พวกพราหมณ์

[๘๗] อีกเรื่องหนึ่ง เมื่อเราให้พญาคชสารที่อุดมเผือกผ่อง

แม้ในกาลนั้น แผ่นดิน ภูเขาสิเนรุราช

และราวป่าก็ไหวอีก

[๘๘] เพราะเราให้พญาคชสารนั้น ชาวกรุงสีพีจึงพากันโกรธเคือง

มาประชุมกันแล้ว ขับไล่เราจากแว่นแคว้นของตนว่า

จงไปยังภูเขาวงกต

[๘๙] เมื่อชาวนครเหล่านั้นกลับไป จิตของเราตั้งมั่นไม่หวั่นไหว

เราได้ขอพรอย่างหนึ่งเพื่อจะบำเพ็ญมหาทาน

[๙๐] เราขอแล้ว ชาวกรุงสีพีทั้งหมดได้ให้พรอย่างหนึ่งแก่เรา

เราจึงให้นำกลองคู่หนึ่งไปตีประกาศว่า เราจะบริจาคมหาทาน

[๙๑] เสียงดังกึกก้องอึงมี่น่าหวาดกลัวย่อมเป็นไปในโรงทานนั้นว่า

ชาวกรุงสีพีขับไล่พระเวสสันดรนี้เพราะทาน

เรายังจะให้ทานอีกหรือ

[๙๒] เราได้ให้ช้าง ม้า รถ ทาสี ทาสา แม่โค ทรัพย์

ครั้นให้มหาทานแล้ว ก็ออกจากนครไปในกาลนั้น

[๙๓] เมื่อเราครั้นออกจากนครแล้ว เหลียวกลับมาดู

แม้ในกาลนั้น แผ่นดิน ภูเขาสิเนรุราช

และราวป่าก็ไหวแล้ว

[๙๔] เราให้ม้าสินธพ ๔ ตัวและรถแล้วยืนอยู่ที่ทางใหญ่ ๔ แยก

ผู้เดียวไม่มีเพื่อน ได้กล่าวกับพระนางมัทรีเทวีดังนี้ว่า

[๙๕] “แม่มัทรี เธอจงอุ้มกัณหากุมารีเถิด

เพราะเธอเป็นน้องคงเบากว่า พี่จะอุ้มพ่อชาลี

เพราะเขาเป็นพี่คงจะหนัก