[๔๕] แม้ครั้งนั้น พวกญาติก็เชื้อเชิญเราด้วยกามโภคะทั้งหลาย

เราได้บอกความพอใจแม้แก่เขาเหล่านั้นว่า

อย่าเชื้อเชิญเราด้วยสิ่งเหล่านั้นเลย

[๔๖] น้องชายของเราเป็นบัณฑิตชื่อว่านันทะ

แม้เขาก็คล้อยตามเรา ชอบใจการบรรพชา

[๔๗] แม้ครั้งนั้น เราคือโสณบัณฑิต นันทบัณฑิต

มารดาและบิดาทั้ง ๒ ของเรา

ก็ละทิ้งโภคะทั้งหลายแล้วเข้าป่าใหญ่ ฉะนี้แล







{๒๖} [๔๘] อีกเรื่องหนึ่ง ในกาลที่เราเป็นพระโอรสของพระเจ้ากาสี

ชนทั้งหลายเรียกเราโดยชื่อว่ามูคปักขกุมารบ้าง เตมิยกุมารบ้าง

[๔๙] ครั้งนั้น นางสนมกำนัล ๑๖,๐๐๐ นาง ไม่มีพระราชโอรส

โดยวันคืนล่วงไป ๆ เราเกิดขึ้นเพียงผู้เดียว

[๕๐] พระราชบิดารับสั่งให้กั้นเศวตฉัตร

ให้เลี้ยงดูเราผู้เป็นบุตรสุดที่รักซึ่งได้โดยยาก

เป็นอภิชาตบุตร ทรงไว้ซึ่งความรุ่งเรือง บนที่นอน

[๕๑] ครั้งนั้น เรานอนหลับอยู่บนที่นอนอันอ่อนนุ่ม

ตื่นขึ้นแล้วได้เห็นเศวตฉัตร ซึ่งเป็นเหตุให้เราตกนรก

[๕๒] ความสะดุ้งหวาดกลัว เกิดขึ้นแล้วแก่เรา

พร้อมกับได้เห็นเศวตฉัตร เราถึงความตัดสินใจว่า

เมื่อไรหนอ เราจึงจะเปลื้องราชสมบัตินี้ได้