พระไตรปิฏก ฉบับมจร. เล่มที่ 33 หน้าที่ 776

ท่านทั้งหลายจงเห็นความประมาทโดยความเป็นภัย

และเห็นความไม่ประมาทโดยเป็นทางเกษมแล้ว

จงเจริญมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ ประการเถิด

นี้เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

นิเทสแห่งเนกขัมมบารมีเป็นต้น จบ

ทราบว่าพระผู้มีพระภาค เมื่อจะทรงยกย่องบุพจริยา

ของพระองค์ จึงได้ตรัสธรรมปริยายชื่อพุทธาปทานีย์

ด้วยประการฉะนี้แล

สโมธานกถา

สรุปการบำเพ็ญบารมี ๓๐

พระผู้มีพระภาคผู้แสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่ ได้ตรัสไว้ดังนี้ว่า

{๓๖} “การบำเพ็ญบารมีอันเป็นธรรมเครื่องบ่มพระโพธิญาณเหล่านี้

จัดเป็นบารมี ๑๐ อุปบารมี ๑๐ และปรมัตถบารมี ๑๐

คือ การบำเพ็ญทานในภพที่เป็นพระเจ้าสิวิราช

ผู้ประเสริฐเป็นทานบารมี ๑

ในภพที่เราเป็นเวสสันดรและเวลามพราหมณ์เป็นทานอุปบารมี ๒

ในภพที่เราเป็นอกิตติดาบสอดอาหารนั้น เป็นทานอุปบารมี

ในภพที่เราเป็นพญาไก่ป่า สีลวนาคและพญากระต่าย

เป็นทานปรมัตถบารมี ๓

ในภพที่เราเป็นพญาวานร ช้างฉัททันต์และช้างเลี้ยงมารดา

เป็นศีลบารมี” ๔

การรักษาศีลในภพที่เราเป็นจัมเปยยนาคราช

และภูริทัตตนาคราชเป็นศีลอุปบารมี ๕

ในภพที่เราเป็นสังขปาลบัณฑิตเป็นศีลปรมัตถบารมี ๖

หน้าก่อนหน้า | หน้าถัดไป