หน้าหลัก พระไตรปิฏก AI ธรรมะ E-Book ฐานข้อมูลวัด ติดต่อเรา
พุทธบริษัท
พระไตรปิฏกฉบับมหาจุฬาราชวิทยาลัย เล่มที่ 11 หน้าที่ 375 | Buddhaparisa.org
หน้าหลัก / พระสุตตันตปิฏก
พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 11
<< | หน้าที่ 375 | >>
ธรรม ๔ ประการ


{๓๙๘}(ญ) ธรรม ๓ ประการที่ควรทำให้แจ้ง คืออะไร

คือ วิชชา ๓ ได้แก่

๑. วิชชา คือความหยั่งรู้ที่ทำให้ระลึกถึงชาติก่อนได้

๒. วิชชา คือความหยั่งรู้การจุติและอุบัติของสัตว์ทั้งหลาย

๓. วิชชา คือความหยั่งรู้ในธรรมเป็นที่สิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย

นี้ คือธรรม ๓ ประการที่ควรทำให้แจ้ง

ธรรม ๓๐ ประการนี้ เป็นของจริง เป็นของแท้ แน่นอน ไม่ผิดพลาด ไม่เป็น อย่างอื่น ที่พระตถาคตตรัสรู้แล้วโดยชอบ ด้วยประการฉะนี้

ธรรม ๔ ประการ


{๓๙๙} [๓๕๔] ธรรม ๔ ประการที่มีอุปการะมาก ธรรม ๔ ประการที่ควรเจริญ

ธรรม ๔ ประการที่ควรกำหนดรู้ ธรรม ๔ ประการที่ควรละ

ธรรม ๔ ประการที่เป็นไปในฝ่ายเสื่อม ธรรม ๔ ประการที่เป็นไปในฝ่าย คุณวิเศษ

ธรรม ๔ ประการที่แทงตลอดได้ยาก ธรรม ๔ ประการที่ควรให้เกิดขึ้น

ธรรม ๔ ประการที่ควรรู้ยิ่ง ธรรม ๔ ประการที่ควรทำให้แจ้ง

{๔๐๐}(ก) ธรรม ๔ ประการที่มีอุปการะมาก คืออะไร

คือ จักร ๔ ได้แก่

๑. ปฏิรูปเทสวาสะ (การอยู่ในถิ่นที่ดี)

๒. สัปปุริสสังเสวะ (การคบหาสัตบุรุษ)

๓. อัตตสัมมาปณิธิ (การตั้งตนไว้ชอบ)

๔. ปุพเพกตปุญญตา (ความเป็นผู้ได้ทำความดีไว้ในก่อนแล้ว)

นี้ คือธรรม ๔ ประการที่มีอุปการะมาก

๑ ดูเทียบข้อ ๓๐๕ หน้า ๒๗๕ ในเล่มนี้
๒ ดูเทียบข้อ ๓๑๑ หน้า ๒๘๖ ในเล่มนี้

สารบัญ พระไตรปิฏก

พระไตรปิฏก
พระไตรปิฏก
พระวินัยปิฏก
พระวินัย
พระสุตตันตปิฏก
พระสูตร
พระอภิธรรมปิฏก
พระอภิธรรม