หน้าหลัก พระไตรปิฏก AI ธรรมะ E-Book ฐานข้อมูลวัด ติดต่อเรา
พุทธบริษัท
พระไตรปิฏกฉบับมหาจุฬาราชวิทยาลัย เล่มที่ 11 หน้าที่ 221 | Buddhaparisa.org
หน้าหลัก / พระสุตตันตปิฏก
พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 11
<< | หน้าที่ 221 | >>
ภาณวารที่ ๑


ขอนอบน้อมพระกัสสปพุทธเจ้า

ผู้หลุดพ้นในที่ทั้งปวง

ขอนอบน้อมพระอังคีรสพุทธเจ้าผู้ศากยบุตร

ผู้มีพระสิริ ผู้ทรงแสดงธรรมนี้

อันเป็นเครื่องบรรเทาทุกข์ทั้งปวง

อนึ่ง พระพุทธเจ้าเหล่าใดเป็นผู้ดับกิเลสแล้วในโลก

ทรงเห็นแจ้งแล้วตามความเป็นจริง

พระพุทธเจ้าเหล่านั้นเป็นผู้ไม่ส่อเสียด

เป็นผู้ยิ่งใหญ่ ปราศจากความครั่นคร้าม

เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายนอบน้อมพระพุทธเจ้า

ผู้โคตมโคตรพระองค์ใด

ทรงเกื้อกูลแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย

ทรงเพียบพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ

เป็นผู้ยิ่งใหญ่ ปราศจากความครั่นคร้าม

[๒๗๘] พระสุริยะ คือพระอาทิตย์

มีมณฑลใหญ่ ขึ้นทางทิศใด

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น กลางคืนก็หายไป

และเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นเรียกกันว่ากลางวัน

ในที่ที่พระอาทิตย์ขึ้นนั้นมีห้วงน้ำลึก

คือ มหาสมุทรที่เต็มด้วยน้ำ

ชนทั้งหลายรู้จักห้วงน้ำนั้นว่าสมุทรที่เต็มด้วยน้ำ

{๒๑๐} คนเรียกทิศนั้นว่า ทิศนั้นเป็นทิศตะวันออกจากภูเขาสิเนรุนี้ไป

ซึ่งเป็นทิศที่ท้าวมหาราชผู้มียศองค์นั้นอภิบาลอยู่

ท้าวมหาราชนั้นมีพระนามว่าธตรฐ

ทรงเป็นหัวหน้าของพวกคนธรรพ์ มีคนธรรพ์แวดล้อม

ทรงโปรดปรานการร่ายรำและการขับร้อง

สารบัญ พระไตรปิฏก

พระไตรปิฏก
บาลีไวยากรณ์
พระวินัยปิฏก
พระวินัย
พระสุตตันตปิฏก
พระสูตร
พระอภิธรรมปิฏก
พระอภิธรรม