ทรงตัดอนุสัยกิเลสได้ ทรงข้ามห้วงน้ำใหญ่คือสงสารได้แล้ว

ยังทรงช่วยหมู่สัตว์นี้ให้ข้ามตามไปได้ด้วย

พระองค์ทรงล่วงพ้นอุปธิได้

ทำลายอาสวะได้แล้ว ไม่มีอุปาทาน

ละความหวาดกลัวภัยได้

เหมือนพญาราชสีห์ไม่กลัวต่อหมู่เนื้อ”

ภิกษุ ๓๐๐ รูปนี้ ยืนประนมมืออยู่ กราบทูลว่า

“ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงแกล้วกล้า

ขอพระองค์โปรดเหยียดพระยุคลบาทออกเถิด

ขอเชิญท่านผู้ประเสริฐทั้งหลาย

ถวายอภิวาทพระบรมศาสดาเถิด” ดังนี้แล







{๖๑๓} [๔๐๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี สมัยนั้นแล พราหมณ์ผู้มาจากแคว้นต่าง ๆ ประมาณ ๕๐๐ คน พักอาศัยอยู่ในกรุงสาวัตถี ด้วยกรณียกิจบางอย่าง ครั้งนั้น พราหมณ์เหล่านั้น ได้คิดว่า “พระสมณโคดมนี้ทรงบัญญัติความบริสุทธิ์ที่ทั่วไปแก่วรรณะ ๔ จำพวก ใครหนอจะสามารถเจรจาโต้ตอบกับพระสมณโคดมในคำนั้นได้”