| พระไตรปิฏก | เล่มที่ 14 |
| นิกาย | มัชฌิมนิกาย |
| ผู้แสดงธรรม | พระพุทธเจ้า |
| ผู้ฟัง | เจ้าสุนักขัตตะ |
| สถานที่ | กรุงเวสาลี |
| Link | สุนักขัตตสูตร |
สุนักขัตตสูตรเป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนแก่สุนักขัตตะ ลิจฉวีบุตร ผู้เคยบวชในพระธรรมวินัยแต่ภายหลังได้ลาสิกขาไป และมักกล่าวตำหนิพระองค์และพระธรรม
สุนักขัตตะเข้าใจว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้แสดงธรรมอันเป็นเครื่องอยู่แห่งวิเศษ หรืออุตตริมนุสสธรรมที่เป็นประโยชน์จริง ๆ แต่สอนเพียงสิ่งอันเป็นที่สิ้นสุดแห่งทุกข์เท่านั้น
พระพุทธเจ้าทรงอธิบายว่า แท้จริงแล้ว การที่พระองค์ทรงแสดงธรรมเพื่อความสิ้นทุกข์ถึงที่สุดนั่นแหละคือประโยชน์สูงสุด และเป็นอุตตริมนุสสธรรมที่แท้จริง
พระองค์ทรงยกอุปมาเช่นเรื่องแก่นไม้ เพื่อชี้ให้เห็นว่า ผู้ปฏิบัติธรรมควรแสวงหา "แก่น" คือพระนิพพาน อันเป็นเป้าหมายสูงสุด มิใช่มัวแสวงหาส่วนเปลือกหรือกะพี้ที่เป็นเพียงอานิสงส์ปลีกย่อย
พระสูตรนี้เน้นย้ำถึงวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของการเผยแผ่พระธรรม คือเพื่อการหลุดพ้นจากทุกข์โดยสิ้นเชิง ซึ่งเป็นคุณวิเศษที่สำคัญที่สุด
| พระสูตร | ผู้แสดงธรรม |
|---|---|
| พหุธาตุกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| อานาปานัสสติสูตร | พระพุทธเจ้า |
| กายคตาสติสูตร | พระพุทธเจ้า |
| สฬายตนวิภังคสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ธาตุวิภังคสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ทักขิณาวิภังคสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ฉฉักกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| อินทริยภาวนาสูตร | พระพุทธเจ้า |
| อนุปทสูตร | พระพุทธเจ้า |
| อิสิคิลิสูตร | พระพุทธเจ้า |