| พระไตรปิฏก | เล่มที่ 13 |
| นิกาย | มัชฌิมนิกาย |
| ผู้แสดงธรรม | พระพุทธเจ้า |
| ผู้ฟัง | ปริพาชกชื่อสกุลุทายี |
| สถานที่ | พระเวฬุวัน กรุงราชคฤห์ |
| Link | มหาสกุลุทายิสูตร |
มหาสกุลุทายิสูตร (MN 77) เป็นพระสูตรในมัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ ว่าด้วยการสนทนาระหว่างพระพุทธเจ้ากับปริพาชกชื่ออุทายิ
อุทายิปริพาชกสงสัยว่า เหตุใดพระสาวกของพระพุทธเจ้าจึงเลื่อมใสในพระองค์อย่างยิ่ง แม้เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จจากไปแล้ว
พระพุทธเจ้าทรงอธิบายว่า เพราะมีคุณสมบัติ 5 ประการในพระองค์ ได้แก่
1. ความบริสุทธิ์แห่งศีล
2. ความเป็นผู้มีปัญญาเห็นธรรมอย่างแจ่มแจ้ง
3. ความเป็นผู้ละกิเลสเครื่องเศร้าหมองได้แล้ว
4. ความเป็นผู้มีจิตสงบระงับ
5. ความสามารถในการแสดงธรรมให้ผู้อื่นเข้าใจและบรรลุธรรมได้
ด้วยคุณธรรมเหล่านี้ ทำให้พระสาวกเกิดความศรัทธาเลื่อมใสอย่างแท้จริง ท้ายที่สุด อุทายิปริพาชกจึงได้ขอถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะ
| พระสูตร | ผู้แสดงธรรม |
|---|---|
| ชีวกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| พหุเวทนิยสูตร | พระพุทธเจ้า |
| พรหมายุสูตร | พระพุทธเจ้า |
| เสลสูตร ๓ | พระพุทธเจ้า |
| อปัณณกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหามาลุงกยสูตร | พระพุทธเจ้า |
| รัฏฐปาลสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ธนัญชานิสูตร | พระสารีบุตร |