พรหมชาลสูตร

สรุปเนื้อหา พรหมชาลสูตร โดยย่อ

พรหมชาลสูตร (Brahmajalasutta) เป็นพระสูตรแรกในทีฆนิกาย พระไตรปิฎกภาษาบาลี มีเนื้อหาหลักเกี่ยวกับการจำแนกและวิเคราะห์ "ทิฏฐิ" หรือความเห็นผิด 62 ประการ ซึ่งเปรียบเสมือน "ข่ายอันประเสริฐ" (Brahma-jala) ที่สามารถดักจับและครอบคลุมความเห็นทั้งปวงไว้ได้

ทิฏฐิเหล่านี้แบ่งออกเป็นหมวดหมู่ใหญ่ๆ เช่น สัสสตทิฏฐิ (ความเห็นว่าโลกและอัตตาเที่ยง), อุจเฉททิฏฐิ (ความเห็นว่าโลกและอัตตาขาดสูญ), อมราวิกเขปทิฏฐิ (ความเห็นโลเล ดิ้นได้), และทิฏฐิเกี่ยวกับการคาดคะเนเรื่องอดีตและอนาคต พระพุทธองค์ทรงแสดงว่าทิฏฐิเหล่านี้ล้วนเกิดจากการยึดมั่นในประสบการณ์ทางอายตนะ การคิดปรุงแต่ง และการคาดเดาจากความไม่รู้แจ้ง

พระพุทธเจ้าทรงแสดงให้เห็นว่าผู้ที่หลงติดในทิฏฐิเหล่านี้เปรียบเสมือนสัตว์ที่ติดอยู่ในตาข่าย และทรงชี้ทางแห่งการหลุดพ้นด้วยปัญญาอันเห็นแจ้งตามความเป็นจริง ซึ่งอยู่เหนือทิฏฐิทั้งปวง จุดประสงค์ของพระสูตรนี้คือการเตือนให้ตระหนักถึงอันตรายของการยึดติดในความเห็นผิด และชี้ทางสู่การดับทุกข์อย่างแท้จริง