อุปักกิเลสสูตร

สรุปเนื้อหา อุปักกิเลสสูตร โดยย่อ

อุปักกิเลสสูตร เป็นพระสูตรสำคัญที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงเกี่ยวกับ "อุปกิเลส" หรือสิ่งเศร้าหมองที่ทำให้จิตใจไม่บริสุทธิ์.

มีที่มาจากการที่พระองค์เสด็จปลีกวิเวกไปประทับในป่าปาลิไลยกะ หลังจากที่ภิกษุเมืองโกสัมพีทะเลาะวิวาทกัน ไม่ยอมรับฟังโอวาท.

ในพระสูตรนี้ พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่มหาโมคคัลลานะและพระอานนท์ ถึงลักษณะของอุปกิเลสต่างๆ ที่เปรียบเสมือนสิ่งเจือปนที่ทำให้ทองไม่บริสุทธิ์ ซึ่งขัดขวางการเข้าถึงสมาธิ ปัญญา และวิมุตติ (ความหลุดพ้น).

พระองค์ทรงสอนให้ภิกษุ (และโดยนัยคือผู้ปฏิบัติทุกคน) พิจารณาละทิ้งอุปกิเลสออกจากจิตใจ เช่น โลภะ โทสะ โมหะ มานะ ทิฐิ ความลังเลสงสัย เพื่อให้จิตผ่องใส บริสุทธิ์ และสามารถเจริญภาวนาได้ก้าวหน้า.

ใจความสำคัญคือการฝึกฝนจิตให้หลุดพ้นจากเครื่องเศร้าหมองภายใน เพื่อให้เข้าถึงความสงบและปัญญาอันบริสุทธิ์อันเป็นหนทางแห่งความหลุดพ้น.