จูฬวัจฉโคตตสูตร

สรุปเนื้อหา จูฬวัจฉโคตตสูตร โดยย่อ

จูฬวัจฉโคตตสูตร (Cūḷavacchagotta Sutta) เป็นพระสูตรในพระไตรปิฎกที่กล่าวถึงบทสนทนาระหว่างพระพุทธเจ้ากับวัจฉโคตรปริพาชก

วัจฉโคตรได้ทูลถามพระพุทธเจ้าถึงประเด็นสำคัญทางปรัชญา เช่น "อัตตา (ตัวตน) มีอยู่หรือไม่" และ "โลกเที่ยงหรือไม่" เป็นต้น พระพุทธเจ้าทรงเลือกที่จะไม่ตอบคำถามเหล่านี้โดยตรงในตอนแรก ด้วยเหตุผลที่ว่าการตอบว่า "มี" หรือ "ไม่มี" จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดหรือยึดติดในทิฏฐิสุดโต่ง คือสัสสตทิฏฐิ (เห็นว่าเที่ยง) หรืออุจเฉททิฏฐิ (เห็นว่าขาดสูญ) ซึ่งไม่นำไปสู่ความหลุดพ้น

แทนที่จะตอบคำถามเชิงปรัชญา พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมที่มุ่งเน้นการปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์ นั่นคือ อริยสัจ 4 และการละความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5 วัจฉโคตรปริพาชกเมื่อได้ฟังธรรมนี้แล้ว จึงเกิดความเข้าใจและเลื่อมใสในพระธรรม ตัดสินใจขอบรรพชาอุปสมบท และต่อมาก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์