| พระไตรปิฏก | เล่มที่ 12 |
| นิกาย | มัชฌิมนิกาย |
| ผู้แสดงธรรม | พระพุทธเจ้า |
| ผู้ฟัง | พราหมณ์ชื่อปิงคลโกจฉ |
| สถานที่ | พระเชตวัน กรุงสาวัตถี |
| Link | จูฬสาโรปมสูตร |
จูฬสาโรปมสูตร (Cūḷasāropama Sutta) เป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงอุปมาการประพฤติพรหมจรรย์ด้วยการแสวงหา "แก่นไม้" จากต้นไม้ เพื่อชี้ให้เห็นถึงเป้าหมายสูงสุดของการปฏิบัติ
พระองค์ทรงเปรียบเทียบว่า ผู้ประพฤติพรหมจรรย์บางคนอาจหยุดอยู่เพียงแค่ "ลาภสักการะ" (เหมือนกิ่ง ก้าน ใบ), "ศีล" (เหมือนเปลือก), หรือ "สมาธิและจิตตวิมุตติชั่วคราว" (เหมือนกระพี้) ซึ่งไม่ใช่แก่นแท้
เป้าหมายที่แท้จริง คือ "เจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติอันไม่กำเริบ" หรือการหลุดพ้นอย่างถาวร ซึ่งเปรียบเสมือน "แก่นไม้" อันมั่นคง ไม่หวั่นไหว พระสูตรนี้สอนให้ไม่ยึดติดกับผลพลอยได้ แต่ให้มุ่งมั่นไปสู่การบรรลุพระนิพพาน
| พระสูตร | ผู้แสดงธรรม |
|---|---|
| สัมมาทิฏฐิสูตร | พระสารีบุตร |
| มหาสติปัฏฐานสูตร ๑ | พระพุทธเจ้า |
| อลคัททูปมสูตร | พระพุทธเจ้า |
| รถวินีตสูตร | พระปุณณมันตานีบุตร |
| มหาโคสิงคสูตร | พระพุทธเจ้า |
| สาเลยยกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหาเวทัลลสูตร | พระสารีบุตร |
| จูฬเวทัลลสูตร | ธัมมทินนาเถรี |
| จูฬสีหนาทสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหาสีหนาทสูตร | พระพุทธเจ้า |