| พระไตรปิฏกเล่มที่ | 13 |
|---|---|
| นิกาย | มัชฌิมนิกาย |
| ผู้แสดงธรรม | พระพุทธเจ้า |
| ผู้ฟัง | |
| สถานที่ | พระเชตวัน กรุงสาวัตถี |
| Link | ปิยชาติกสูตร |
ปิยชาติกสูตร (Piyajātikā Sutta) เป็นพระสูตรสำคัญที่แสดงหลักธรรมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง "ความรัก" หรือ "ความผูกพัน" (ปิยะ) กับ "ความโศกเศร้า" และ "ทุกข์" ที่เกิดขึ้น
แก่นแท้ของพระสูตรคือ การชี้ให้เห็นว่า "สิ่งอันเป็นที่รัก ย่อมนำมาซึ่งความโศก ความร่ำไร ความเจ็บปวด ความโทมนัส และความคับแค้นใจ" ซึ่งขัดแย้งกับความเข้าใจทั่วไปที่ว่าความรักนำมาซึ่งความสุข
พระพุทธองค์ทรงยกตัวอย่างสถานการณ์ต่างๆ เช่น การที่พ่อแม่ต้องสูญเสียลูก หรือลูกต้องสูญเสียพ่อแม่ เพื่อแสดงให้เห็นว่า เมื่อมีการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ย่อมเกิดความทุกข์อย่างใหญ่หลวงตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ดังนั้น ปิยชาติกสูตรจึงสอนให้เห็นถึงโทษของการยึดมั่นถือมั่นในสิ่งอันเป็นที่รัก เพื่อเป็นหนทางแห่งการละวางความผูกพัน และนำไปสู่การพ้นจากความทุกข์ทั้งปวง
| พระสูตร | ผู้แสดงธรรม |
|---|---|
| ชีวกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| พหุเวทนิยสูตร | พระพุทธเจ้า |
| พรหมายุสูตร | พระพุทธเจ้า |
| เสลสูตร ๓ | พระพุทธเจ้า |
| อปัณณกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหามาลุงกยสูตร | พระพุทธเจ้า |
| รัฏฐปาลสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ธนัญชานิสูตร | พระสารีบุตร |