สรุปเนื้อหา มหาปุณณมสูตร โดยย่อ
**มหาปุณณมสูตร (พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ เล่ม ๒ กลฺยาณมิตตชาดก ภาค ๑ - หน้าที่ 109)**
เป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนแก่ภิกษุทั้งหลายในคืนวันเพ็ญ ณ ป่ามหาวัน ใกล้กรุงสาวัตถี หัวใจสำคัญคือการอธิบายหลัก **"อนัตตา" (ไม่ใช่ตัวตน)** โดยละเอียดเกี่ยวกับ **ขันธ์ 5 (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ)**
**ใจความสำคัญ:**
พระองค์ชี้ว่าขันธ์ 5 แต่ละส่วน "ไม่ใช่ตัวตนของเรา" เพราะ:
1. **เราไม่สามารถบังคับบัญชาให้มันเป็นไปตามปรารถนาได้** (เช่น ไม่ให้รูปป่วย, ไม่ให้เวทนาเป็นทุกข์)
2. **มันเป็นไปเพื่อความเจ็บป่วย ความทุกข์**
ดังนั้น เมื่อพิจารณาเห็นว่าขันธ์ทั้ง 5 **"สิ่งนี้ไม่ใช่ของเรา เราไม่ได้เป็นสิ่งนี้ นี่ไม่ใช่ตัวตนของเรา"** ย่อมคลายความยึดมั่นถือมั่น และหลุดพ้นจากทุกข์ได้ในที่สุด
**แก่นสาร:** การทำความเข้าใจและเห็นแจ้งในหลักอนัตตาของขันธ์ 5 เพื่อนำไปสู่การละความยึดมั่นและบรรลุวิมุตติ (ความหลุดพ้น)
