จูฬปุณณมสูตร

สรุปเนื้อหา จูฬปุณณมสูตร โดยย่อ

จูฬปุณณมสูตร (Cūḷapuṇṇama Sutta) เป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมเกี่ยวกับผลของการคบคน หรืออิทธิพลของการคบหาสมาคมที่มีต่อจิตใจและความประพฤติของบุคคล

พระองค์ทรงจำแนกบุคคลเป็น ๒ ประเภท คือ อัสสัตบุรุษ (คนชั่ว) ผู้ขาดหิริโอตตัปปะ (ความละอายและเกรงกลัวต่อบาป) มีความเห็นผิด ประพฤติไม่ดี การคบหาบุคคลประเภทนี้ย่อมนำไปสู่ความเสื่อมและความทุกข์

ส่วนสัตบุรุษ (คนดี) ผู้ประกอบด้วยหิริโอตตัปปะ มีความเห็นชอบ ประพฤติดีงาม การคบหาบุคคลประเภทนี้ย่อมนำไปสู่ความเจริญทางปัญญา คุณธรรม และความพ้นทุกข์

สาระสำคัญของพระสูตรนี้คือ การเน้นย้ำว่าสภาพแวดล้อมและบุคคลที่เราคบหาย่อมส่งผลโดยตรงต่อการพัฒนาคุณธรรมและความเข้าใจในธรรมของตัวเราเอง หากเลือกคบสัตบุรุษก็ย่อมได้รับอิทธิพลไปในทางที่ดี เปรียบได้กับการที่ดวงจันทร์ค่อยๆ เต็มดวงในคืนวันเพ็ญ (ซึ่งเป็นที่มาของชื่อสูตร)