มหาสุญญตสูตร

สรุปเนื้อหา มหาสุญญตสูตร โดยย่อ

มหาสุญญตสูตร (ม.ม. 111) เป็นพระสูตรสำคัญที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระอานนท์ เพื่อสอนแนวทางการปฏิบัติภาวนาอันลึกซึ้งไปสู่ความเข้าใจเรื่อง "สุญญตา" หรือความว่างอย่างแท้จริง

พระสูตรนี้เน้นการฝึกจิตให้ก้าวไปสู่ความว่างเปล่าจากตัวตนและความยึดมั่นถือมั่นอย่างเป็นลำดับขั้น เริ่มจากการพิจารณาสภาวะภายนอก เช่น หมู่บ้าน ป่า ไปจนถึงสภาวะภายในที่ละเอียดอ่อนยิ่งขึ้น เช่น ฌานและอรูปฌานต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบรรลุ "อนิมิตตเจโตสมาธิ" หรือสมาธิอันไม่มีนิมิต

แก่นแท้คือการรู้เห็นตามความเป็นจริงว่า สิ่งทั้งปวงนั้นว่างเปล่าจากความเป็นอัตตาหรือสิ่งที่ควรถือมั่นว่าเป็นของเรา โดยอาศัยการพิจารณาว่า "อะไรมีอยู่ อะไรไม่มีอยู่" ในสภาวะธรรมนั้น ๆ อย่างบริสุทธิ์ การฝึกฝนนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อการหลุดพ้นจากกิเลสและทุกข์ทั้งปวงด้วยปัญญาอันเห็นแจ้งในความว่างเปล่า.